• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آنَسْتُ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





آنَسْتُ: (اِنِّی آنَسْتُ نَاراً)
«آنَسْتُ» از مادّه‌ «ایناس» به معنای مشاهده کردن و دیدنی است که توام با یک نوع آرامش و انس باشد، و این که به انسان، انسان گفته می‌شود، به خاطر همین معناست.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با آنَسْتُ:

۱.۱ - آیه ۷ سوره نمل

(إِذْ قَالَ مُوسَى لِأَهْلِهِ إِنِّي آنَسْتُ نَارًا سَآتِيكُم مِّنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ آتِيكُم بِشِهَابٍ قَبَسٍ لَّعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ) (به خاطر بياور هنگامى را كه موسی به خانواده خود گفت: «من آتشى از دور ديدم؛ همين جا توقف كنيد؛ به زودى خبرى از آن براى شما مى‌آورم، يا شعله آتشى تا گرم شويد»).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: در مجمع البیان گفته: آنَسْتُ از إيناس به معناى دیدن است و بعضى گفته‌اند: معناى «آنَسْتُ»، اَحْسَسْتُ است، يعنى من احساس آتشى كردم، البته احساسى كه مايه دلگرمى شود، هر چه كه به آن ايناس داشته باشى آن را احساس كرده‌اى و دلت به آن‌ آرامش و گرمى يافته‌ است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۲۹ سوره قصص

(فَلَمَّا قَضَى مُوسَىالْأَجَلَ وَسَارَ بِأَهْلِهِ آنَسَ مِن جَانِبِ الطُّورِ نَارًا قَالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَارًا لَّعَلِّي آتِيكُم مِّنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ جَذْوَةٍ مِنَ النَّارِ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ) (هنگامى كه موسى مدّت قرار داد را به پايان رسانيد و همراه خانواده‌اش از مدین به سوى مصر حركت كرد، از جانب طور آتشى ديد؛ به خانواده‌اش گفت: «درنگ كنيد كه من از دور آتشى ديدم؛ مى‌روم شايد خبرى از آن براى شما بياورم، يا شعله‌اى از آتش تا با آن گرم شويد»).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از قضاء، اجل به سر بردن مدت مقرر است، كه مراد از آن در آيه اين است كه: موسى آن مدتى را كه قرار گذاشت براى شعیب خدمت كند، به سر رسانيد، كه در روایت فرمودند مدت طولانى‌تر را به سر رسانيد و كلمه آنس از مصدر ايناس است، كه به معناى ديدن و به چشم خوردن چيزى است و كلمه‌ (جَذْوَةٍ مِنَ النَّارِ) به معناى پاره‌ای از آتش است، و كلمه (تَصْطَلُونَ) از مصدر اصطلاء است، كه به معناى گرم شدن به آتش است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۹۴.    
۲. نمل/سوره۲۷، آیه۷.    
۳. قصص/سوره۲۸، آیه۲۹.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۴۳۱.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۶، ص۸۷.    
۶. نمل/سوره۲۷، آیه۷.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۷۷.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۸۵.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۴۲.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۷۹.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۳۰.    
۱۲. قصص/سوره۲۸، آیه۲۹.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۸۹.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۳.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۱.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۸۸.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۹۱.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «آنَسْتُ»، ص۱۲.    






جعبه ابزار