انس - به ضم الف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أُنْس (به ضم الف و سکون نون) از واژگان بکار رفته در
قرآن کریم به معنای الفت است.
أُنْس به معنای الفت است.
(لا تَدْخُلُوا بُیُوتاً... حَتَّی تَسْتَاْنِسُوا وَ تُسَلِّمُوا عَلی اَهْلِها) «به خانه‌ی دیگران داخل نشوید تا طلب الفت بکنید».
المیزان گوید: استیناس طلب الفت و سکون است با کاری که باعث الفت شود مثل دخول با تنحنح و ذکر خدا و از مجمع از
ابوایوب انصاری نقل کرده که
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود استیناس آنست که سبحان اللَّه، الحمد للَّه، اللَّه اکبر گویند و بر اهل خانه
تنحنح کنند و بر اهل خانه سلام کنند.
آنس را دانستن و دیدن و احساس کردن گفته‌اند.
مثل
(آنَسَ مِنْ جانِبِ الطُّورِ ناراً) از جانب کوه آتشی مشاهده کرد، و مثل
(فَاِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْداً) اگر از آنها رشدی احساس گردید
راغب گوید: اگر دانستید که با رشد انس دارند.
(فَاِذا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَ لا مُسْتَاْنِسِینَ لِحَدِیثٍ) یعنی «چون غذا خوردید پراکنده شوید و به گفتگوئی سر گرم نشوید و در الفت و آشنائی در خانه‌ی پیغمبر باز نکنید».
ناگفته نماند: معنای اوّلی در تمام موارد بالا به نوعی ملحوظ و مراد است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «انس»، ج۱، ص۱۳۱.
