آمیزش در حیض (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آمیزش جنسى باید همراه با رعایت
بهداشت و
احکام الهی باشد.
محیض
مصدر میمی و به معنى عادت ماهیانه است، در
معجم مقاییس اللغه، آمده است كه این واژه، در اصل به معنى خارج شدن آب قرمز از درختى است به نام سمره، (سپس به عادت ماهیانه زنان اطلاق شده است) ولى در تفسیر
فخر رازی آمده كه حیض در اصل به معنى سیل است، و لذا هنگامى كه سیل جریان پیدا كند، گفته مى‌شود حاض السیل، و حوض را نیز به همین مناسبت حوض مى‌گویند كه آب به سوى آن جریان پیدا مى‌كند. ولى از گفته
راغب در
مفردات عكس این استفاده مى‌شود كه این واژه در اصل به معنى همان خون عادت است سپس به معانى دیگر اطلاق شده
. در هر حال منظور در اینجا، همان خون است كه قرآن، آن را اذى (چیز آلوده یا زیان آور) معرفى كرده است، و در حقیقت این جمله،
فلسفه حکم اجتناب از آمیزش جنسى زنان را در حالت قاعدگى كه در جمله بعد آمده است بیان مى‌كند، زیرا آمیزش در چنین حالتى، علاوه بر اینكه تنفرآور است، زیان‌هاى بسیارى به بار مى‌آورد كه
طب امروز نیز آن را اثبات كرده است.
موظف بودن شوهران به ترک
آمیزش با همسرانشان، در
ایام حیض:
• « ویسـلونک عن المحیض... فاعتزلوا النساء فی المحیض ولا تقربوهن حتی یطهرن...؛
و از تو درباره عادت زنانه مى‌پرسند، بگو: آن نوعى
آزار و ناراحتى است. پس از (آمیزش با) زنان در زمان عادت كناره‌گیرى نمایید و تا پاك نشوند به آنها نزدیك نشوید و چون (از عادت) پاك شدند (یا
غسل كردند) از همان جا كه خدا دستور داده با آنان آمیزش نمایید، همانا
خداوند كسانى را كه زود و زیاد
توبه مى‌كنند و كسانى را كه كوشا در پاكى‌اند دوست دارد.» محیض اول،
مصدر و محیض دوم،
اسم زمان است و مقصود از آن، ترک آمیزش در ایام حیض است.
آمیزش جنسی در ایام حیض، زیانبار و خلاف پاکیزگی:
• « ویسـلونک عن المحیض قل هو اذی فاعتزلوا النساء فی المحیض...ان الله...ویحب المتطهرین؛
و از تو درباره
عادت زنانه مى‌پرسند، بگو: آن نوعى آزار و ناراحتى است. پس از (آمیزش با) زنان در زمان عادت كناره‌گیرى نمایید و تا پاك نشوند به آنها نزدیك نشوید و چون (از عادت) پاك شدند (یا غسل كردند) از همان جا كه خدا دستور داده با آنان آمیزش نمایید، همانا
خداوند كسانى را كه زود و زیاد توبه مى‌كنند و كسانى را كه كوشا در پاكى‌اند دوست دارد.»
نهی از آمیزش در ایام حیض و سپس اظهار
محبت به پاکیزگان، می‌تواند اشاره به برداشت مزبور باشد و با توجه به اینکه جواز آمیزش جنسی، وابسته به قطع خون و تحصیل
طهارت شده است، می‌توان استفاده کرد که آمیزش در ایام حیض، خلاف
بهداشت و پاکیزگی است و ممکن است،
سؤال، از مقاربت در ایام حیض باشد نه خود حیض و
ماهیت آن. بر این مبنا کلمه «هو» به آمیزش در ایام حیض برمی گردد. یعنی بگو: ای
پیامبر ، آمیزش در ایام حیض، زیانبار است.
پرهیزکنندگان از آمیزش در حال حیض، و توبه کنندگان از
گناه آمیزش در حال حیض بهره‌مند از دوستی و
محبت خدا:
• « ویسـلونک عن المحیض قل هو اذی فاعتزلوا النساء فی المحیض ولا تقربوهن حتی یطهرن فاذا تطهرن فاتوهن من حیث امرکم الله ان الله یحب التو بین ویحب المتطهرین.
و از تو درباره عادت زنانه مى‌پرسند، بگو: آن نوعى آزار و ناراحتى است. پس از (آمیزش با) زنان در زمان عادت كناره‌گیرى نمایید و تا پاك نشوند به آنها نزدیك نشوید و چون (از عادت) پاك شدند (یا
غسل كردند) از همان جا كه خدا دستور داده با آنان آمیزش نمایید، همانا خداوند كسانى را كه زود و زیاد
توبه مى‌كنند و كسانى را كه كوشا در پاكى‌اند دوست دارد.»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۲، ص۲۴۵، برگرفته از مقاله «آمیزش در حیض».
