• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سَرَب (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: سرب (ابهام‌زدایی).


سَرَب (به فتح سین و راء) از واژگان قرآن کریم به معنای رفتن در سرازير و نيز محل سرازير است.
مشتقات سرب که در آیات قرآن استعمال شده عبارتند از:
سارِب به معنای راه رونده؛
سَراب (به فتح سین) به معنای شى‌ء بى حقيقت و چيز كاذب است.



سَرَب به معنای رفتن در سرازير و نيز محل سرازير است. چنانكه راغب گفته است‌.


به مواردی از سَرَب که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - سَرَباً (آیه ۶۱ سوره کهف)

(نَسِيا حُوتَهُما فَاتَّخَذَ سَبِيلَهُ فِي الْبَحْرِ سَرَباً)
يعنى: «ماهی خود را فراموش كردند پس راه خويش را سرازير به دریا پيش گرفت (به طور سرازيرى رفت).»
ظاهرا «سَرَب» مصدر و تميز است.


۲.۲ - سارِب

سارِب‌ به معنای راه رونده‌ است.
راغب گويد: «السارب: الذاهب‌ فِي‌ سَرْبِهِ‌ أَيْ طَرِيقِهِ»
گوئى يک نوع آسانى و راحت رفتن در آن ملحوظ است كه سرازيرى در معنى اوّلى آن قيد شده.


۲.۲.۱ - سارِبٌ‌ (آیه ۱۰ سوره رعد)

(سَواءٌ مِنْكُمْ مَنْ أَسَرَّ الْقَوْلَ وَ مَنْ جَهَرَ بِهِ وَ مَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِاللَّيْلِ وَ سارِبٌ‌ بِالنَّهارِ)
«در علم خدا مساوى است آن‌كه پنهانى سخن گويد و آن‌كه آشكارا و آن‌كه در شب پنهان می‌شود و در روز روشن راه می‌رود.»


۲.۳ - سَراب

سَراب به معنای شى‌ء بی‌حقيقت و چيز كاذب است.
اهل لغت گويند: زمين شوره‌زار كه در آفتاب می‌درخشد و از دور به آب مى‌ماند.
راغب گويد: آن است كه در بیابان می‌درخشد ... و سراب در بى حقيقت بودن مثل شراب است در آنچه حقيقت دارد.
طبرسی فرموده: سراب شعاعى است كه در وقت ظهر آب جارى به نظر می‌آيد. و چون در نظر بيننده مثل آب، جارى می‌شود لذا سراب گفته شده.
راغب علت تسميه را مرور در نظر انسان دانسته است.
اين كلمه فقط دو بار در قرآن آمده است.


۲.۳.۱ - كَسَرابٍ‌ (آیه ۳۹ سوره نور)

(وَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَعْمالُهُمْ‌ كَسَرابٍ‌ بِقِيعَةٍ يَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ ماءً ...)
«آنان كه کافر شدند اعمالشان مانند سرابى است در بيابانى كه تشنه آن را آب پندارد.»


۲.۳.۲ - سَراباً (آیه ۲۰ سوره نبأ)

(وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ‌ سَراباً)
(و كوه‌ها به حركت درمى‌آيد و متلاشى مى‌شود و به صورت سرابى خواهد شد.)
از اين آيه به دست می‌آيد كه روز قیامت كوه‌ها در نظر بيننده كوه‌اند ولى اگر به نزديک آن‌ها رود مى‌بيند غباراند كه کوه مى‌نمايند كه به حكم‌ (وَ تَكُونُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ‌) ريز ريز شده و بصورت پشم رنگين حلّاجى شده در آمده‌اند.

۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۲۴۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۰۵.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۸۱.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۰۵.    
۵. کهف/سوره۱۸، آیه۶۱.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۷۱.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۳۹.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۹۵.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۴۱.    
۱۰. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۰۵.    
۱۱. رعد/سوره۱۳، آیه۱۰.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۴۲۰.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۳۰۸.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۲۶.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۳۱.    
۱۶. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۰۵.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۷، ص۲۲۹.    
۱۸. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۰۵.    
۱۹. نور/سوره۲۴، آیه۳۹.    
۲۰. نباء/سوره۷۸، آیه۲۰.    
۲۱. نور/سوره۲۴، آیه۳۹.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۱۸۱.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۱۳۰.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۴۷.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۲۹.    
۲۶. نباء/سوره۷۸، آیه۲۰.    
۲۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۲.    
۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۶۹.    
۲۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۶۶.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۲۳۷.    
۳۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۴۲.    
۳۲. قارعه/سوره۱۰۱، آیه۵.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سرب»، ج۳، ص۲۴۸.    






جعبه ابزار