حَصید (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَصید (به فتح حاء) یکی از
مفردات نهج‌البلاغه، به معنای درو شده است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در رابطه با
خداوند و
معاویه از این واژه استفاده نموده است.
حَصید به معنای درو شده است.
به برخی از مواردی که در
نهج البلاغه به کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (علیه‌السّلام) در رابطه با
معاویه فرموده:
«سَأَجْهَدُ فِي أَنْ أُطَهِّرَ الاَْرضَ مِنْ هذَا الشَّخْصِ الْمَعْكُوسِ، وَ الْجِسْمِ الْمَرْكُوسِ حَتَّى تَخْرُجَ الْمَدَرَةُ مِنْ بَيْنِ حَبِّ الْحَصِيدِ» (و به‌زودى تلاش خواهم كرد كه
زمین را از اين شخص وارونه! و اين
جسم كج‌انديش (معاويه) پاک سازم، تا
سنگ و شن از ميان دانه‌ها خارج شود)
که در
گذشت.
حضرت در رابطه با
خداوند نیز فرموده:
«فَتَجَلَّى سُبْحَانَهُ لَهُمْ فِي كِتَابِهِ مِنْ غَيْرِ أَنْ يَكُونُوا رَأَوْهُ ... مَحَقَ مَنْ مَحَقَ بِالْمَثُلاَتِ وَاحْتَصَدَ مَنِ احْتَصَدَ بِالنَّقِمَاتِ»«خداوند در
قرآن خود به
بندگان متجلی شد بی آنکه او را ببینند...
هلاک کرد کسانی را که هلاک کرد با بلاهایی شبیه هم و درو کرد آنان را که درو کرد با
نقمات خویش».
قرشی بنابی، سید علی اکبر، مفردات نهج‌البلاغه، برگرفته از مقاله «حصید»، ج۱، ص۲۸۱.
