• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حَجْب (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





حَجْب (به فتح حاء و سکون جیم) و حِجاب (به کسر حاء) از واژگان قرآن کریم به معنای پنهان کردن، پرده و منع از دخول است.
مشتقات حَجْب که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
حِجاب (به کسر حاء) به معنای پرده و مانع؛
مَحْجُوبُون (به فتح میم و سکون حاء) به معنای پرده آمده است.




حَجْب و حِجاب هر دو مصدر و به معنی پنهان کردن و منع از دخول است.
حجاب به معنای پرده نیز است.


به موردی از حَجْب که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - حِجاب (آیه ۵ سوره فصلت)

(وَ مِنْ بَیْنِنا وَ بَیْنِکَ‌ حِجابٌ‌)
(و ميان ما و تو گويا حجابى وجود دارد)


۲.۲ - لَمَحْجُوبُونَ‌ (آیه ۱۵ سوره مطففین)

(کَلَّا اِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ‌)
«حقا که آن‌ها آن روز از پروردگارشان در پرده‌اند و یا از رحمت خدا ممنوع‌اند.»


۲.۳ - حِجاب (آیه ۵۳ سوره احزاب)

(وَ اِذا سَاَلْتُمُوهُنَّ مَتاعاً فَسْئَلُوهُنَ‌ مِنْ وَراءِ حِجابٍ‌)
(چون از زنان پیغمبر متاعی خواستید از پس پرده بخواهید.)
این همان آیه حجاب درباره زنان آن حضرت است و با تنقیح مناط شامل زنان دیگر هم می‌شود و این غیر از پوشیده بودن زن از نامحرم است که در سوره نور آمده بعضی‌ها از این آیه چنین فکر کرده‌اند که زن مطلقا باید در پس پرده و حجاب باشد، غافل از آن‌که مضمون آیه چیز دیگری است.


۲.۴ - حِجاب (آیه ۵۱ سوره شوری)

(وَ ما کانَ لِبَشَرٍ اَنْ یُکَلِّمَهُ اللَّهُ اِلَّا وَحْیاً اَوْ مِنْ وَراءِ حِجابٍ‌ اَوْ یُرْسِلَ رَسُولًا فَیُوحِیَ بِاِذْنِهِ ما یَشاءُ اِنَّهُ عَلِیٌّ حَکِیمٌ‌)
(و امكان ندارد خدا با هيچ انسانى سخن بگويد، مگر از راه وحی يا از پشت حجابى (هم‌چون ايجاد صوت) يا رسولى (فرشته‌اى‌) مى‌فرستد و به فرمان خود آن‌چه را بخواهد وحى مى‌كند؛ چرا كه او بلند مقام و حکیم است.)
(وَ کَلَّمَ اللَّهُ مُوسی‌ تَکْلِیماً)
(و خداوند با موسى (علیه‌السّلام) سخن گفت.)
(تِلْکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنا بَعْضَهُمْ عَلی‌ بَعْضٍ مِنْهُمْ مَنْ کَلَّمَ اللَّهُ...)
(ما بعضى از آن پيامبران را بر بعضى ديگر برترى بخشيديم؛ برخى از آن‌ها، خدا با او سخن مى‌گفت.)
آیه شریفه در بیان سخن گفتن خدا با انبیاء است و آن از سه قسم خارج نیست:
۱- وحی بدون واسطه و آن ظاهرا آن است که خدا به قلب پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) القا کند.
۲- سخن گفتن از پس پرده مثل حضرت موسی (علیه‌السّلام) که خدا کلام و صدا آفرید و موسی (علیه‌السّلام) شنید:
۳- آمدن ملک و آوردن وحی است مثل آمدن جبرئیل (علیه‌السّلام).
ناگفته نماند: هر سه قسم، سخن گفتن خدا است اعمّ از آن‌که اطلاق کلام در این مورد حقیقت باشد یا مجاز. زیرا هر سه قسم استثناء است از «ما... یُکَلِّمَهُ‌» و نیز ناگفته نماند قسم اوّل در انبیاء و غیر انبیاء است مثلا درباره مادر موسی آمده‌ است.
(وَ اَوْحَیْنا اِلی‌ اُمِّ مُوسی‌ اَنْ اَرْضِعِیهِ...)
(اِذْ اَوْحَیْنا اِلی‌ اُمِّکَ ما یُوحی‌)
(وَ اَوْحی‌ رَبُّکَ اِلَی النَّحْلِ‌)
(وَ اَوْحی‌ فِی کُلِّ سَماءٍ اَمْرَها)
باید وحی انبیاء مرتبه اعلای آن باشد که آنان یقین می‌کردند این القاء حتما از جانب خدا است. مشروح سخن در (و حی) خواهد آمد.


۲.۵ - حِجاباً (آیه ۴۵ سوره اسراء)

(وَ اِذا قَرَاْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً)
(و هنگامى كه قرآن مى‌خوانى، ميان تو و آن‌ها كه به آخرت ايمان نمى‌آورند، حجاب ناپيدايى قرار مى‌دهيم.)
چون‌ (مَسْتُوراً) صفت حجاب است لذا این حجاب غیر مرئی است: مؤمن و غیر مؤمن مثل عالم و غیر عالم با آن‌که در کنار همند از هم بیگانه‌اند و فاصله زیاد دارند و به زبان هم آشنا نیستند و میانشان پرده نامرئی وجود دارد که از هم جداشان می‌کند. تعجّب نادان از دانا بیش از تعجّب دانا از نادان است.



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۰۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۲۱۹.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۳۴.    
۴. فصلت/سوره۴۱، آیه۵.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۷۷.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۵۴۶.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۶۰.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۱۰.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۴.    
۱۰. مطففین/سوره۸۳، آیه۱۵.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۸۶.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۳۴.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۶۸.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۸۹.    
۱۵. احزاب/سوره۳۳، آیه۵۳.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۲۵.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۵۰۶.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۳۷.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۱۶۲.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۷۶.    
۲۱. شوری/سوره۴۲، آیه۵۱.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۸۸.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۱۹۱.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۳۸.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۱۷۳.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۵۷.    
۲۷. نساء/سوره۴، آیه۱۶۴.    
۲۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۰۴.    
۲۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۲۱۰.    
۳۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۱۴۰.    
۳۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۶، ص۱۵۲.    
۳۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۱۸.    
۳۳. بقره/سوره۲، آیه۲۵۳.    
۳۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۲.    
۳۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۴۶۹.    
۳۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۳۰۹.    
۳۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۰۱.    
۳۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۲۳.    
۳۹. قصص/سوره۲۸، آیه۷.    
۴۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۱۰.    
۴۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۱۰.    
۴۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۶۱.    
۴۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۷۷.    
۴۴. طه/سوره۲۰، آیه۳۸.    
۴۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۲۰۷.    
۴۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۴۹.    
۴۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۲۶.    
۴۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۷.    
۴۹. نحل/سوره۱۶، آیه۶۸.    
۵۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۴۲۳.    
۵۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۲۹۲.    
۵۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۸.    
۵۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۷۳.    
۵۴. فصلت/سوره۴۱، آیه۱۲.    
۵۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۵۵۶.    
۵۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۶۷.    
۵۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۲۴.    
۵۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۹.    
۵۹. اسراء/سوره۱۷، آیه۴۵.    
۶۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۸۶.    
۶۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۱۵۵.    
۶۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۱۱۳.    
۶۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۴۵.    
۶۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۴۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حَجْب»، ج۲، ص۱۰۳-۱۰۵.    






جعبه ابزار