• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تَکْلیماً (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





تَکْلیماً:(كَلَّمَ اللّهُ موسَى تَكْليمًا)
«تَکْلیماً» به معنى «سخن گفتن» است.
آیه مورد بحث مى‌گويد:
«خداوند با موسى سخن گفت»، چگونگى نزول وحی بر پيامبران مختلف بوده: گاهى از طريق نزول فرشته وحى و گاهى از طريق الهام به قلب و گاهى از طريق شنيدن صدا، به اين ترتيب كه خداوند امواج صوتى را در فضا و اجسام مى‌آفريده و از اين طريق با پيامبرش صحبت مى‌كرده، از كسانى كه اين امتياز را بروشنى داشته، موسی بن عمران (علیه‌السلام) بوده كه گاهى امواج صوتى را از لابلاى «شجرۀ وادی ايمن» و گاهى در «کوه طور» مى‌شنيده و به همين مناسبت، لقب کلیم اللّه به موسى داده شده است و شايد ذکر موسى در آيۀ فوق به صورت جداگانه به خاطر همين امتياز بوده باشد.
بنابراين روشن است كه رشته وحى هميشه درميان بشر موجود بوده است و ممكن نيست افراد انسان بدون رهبر و راهنما رها شوند.



به موردی از کاربرد «تَکْلیماً» در قرآن، اشاره می‌شود:

۱.۱ - تَکْلیماً (آیه ۱۶۴ سوره نساء)

(وَ رُسُلًا قَدْ قَصَصْناهُمْ عَلَيْكَ مِن قَبْلُ وَ رُسُلًا لَّمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ وَ كَلَّمَ اللّهُ موسَى تَكْليمًا)
«و پيامبرانى كه سرگذشت آن‌ها را پيش از اين، براى تو باز گفته‌ايم؛ و پيامبرانى كه سرگذشت آن‌ها را بیان نكرده‌ايم؛ و خداوند با موسى سخن گفت. و اين امتياز، از آن او بود.»


۱.۲ - تَکْلیماً در المیزان و مجمع‌البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرمایند:
در تفسیر عیاشی از ثمالى از امام باقر (علیه‌السلام) روایت آمده كه فرمود: بين آدم (علیه‌السلام) و بين نوح (علیه‌السلام) پيغمبرانى مخفى و علنى بوده‌اند و به همين جهت نام همه آن‌ها در قرآن کریم نيامده، تنها نام پيغمبرانى كه نبوتشان علنى بوده آمده است، آيه شريفه: (وَ رُسُلًا لَمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ وَ كَلَّمَ اللَّهُ مُوسى‌ تَكْليماً) به همين معنا نظر دارد و مى‌خواهد بفرمايد ما نام بعضى از پيغمبران را مانند بعضى ديگر علنى نكرديم.

۱. نساء/سوره۴، آیه۱۶۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۷۲۲.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-حسینی، ج۶، ص۱۵۵.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌ ط-دار الکتب الاسلامیه، ج۴، ص۲۱۲-۲۱۳.    
۵. نساء/سوره۴، آیه۱۶۴.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ج۱، ص۱۰۴.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۲۳۷.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۱۴۶.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۶، ص۱۵۲.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۱۸.    



• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تکلیم»، ج۴، ص ۱۱۸.


رده‌های این صفحه : لغات سوره نساء | لغات قرآن




جعبه ابزار