اشتراکلفظی، به معنای تعدّد معانی حقیقی برای یک لفظ در یک زبان است مانند «قرء» که در زبان عرب به معنای حیض و نیز پاکی از آن آمده است. تعیین معنایی که مراد گوینده است در مشترکلفظی نیازمند قرینۀ تعیین کننده است. مقابل اشتراکلفظی، ترادف است.
برخی، استعماللفظمشترک را در قرآن کریم به دلیل پیدایش اجمال در صورت نبودن قرینه بر تعیین معنای مراد یا طولانی شدن بدون فایدۀ کلام در صورت آوردن قرینه، نفی کرده‌اند.
