استسقا
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
استسقاء از ریشه «س‌ـ‌ق‌ـ‌ی» و به معنای درخواست سیراب کردن یا درخواست نوشیدنی است و در اصطلاح فقهی و تفسیری به معنای درخواست
آب از
خداوند را است.
این واژه به کسر همزه، سکون سین، کسر تاء، سکون سین خوانده می شود.
استسقاء از ریشه «س‌ـ‌ق‌ـ‌ی» و به معنای درخواست سیراب کردن
یا درخواست نوشیدنی‌است.
در اصطلاح فقهی و تفسیری درخواست آب (
باران) از خداوند، هنگام خشکسالی است.
از آن در باب‌های
طهارت و
صلات سخن رفته است.
در
استحباب استسقا، اختلافی بین
فقیهان نیست. تنها
ابوحنیفه این استحباب را منکر شده‌است.
درخواست باران از خداوند هنگام بروز
خشکسالی، با اقامۀ
نماز استسقاء، دعا کردن در خطبه‌های
نماز جمعه،
عید قربان و
فطر، پس از
نمازهای واجب روزانه و یا بیرون رفتن
امام با مردم به
صحرا و دعا کردن،
مستحب است؛
هر چند
طلب باران با اقامۀ نماز استسقاء،
افضل است.
از
غسل‌های مستحب، غسل برای
طلب باران است.
این واژه فقط دو بار در
قرآن آمده است: آنجا که
قرآن استسقای
حضرت موسی(علیه السلام) و شکافتن دوازده
چشمه را بر اثر زدن
عصا به
سنگ، پس از درخواست
بنی اسرائیل، بیان می‌کند: «واِذِ استَسقی موسی لِقَومِهِ فَقُلنَا اضرِب بِعَصاکَ الحَجَرَ فَانفَجَرَت مِنهُ اثنَتا عَشرَةَ عَینًا»
. «واَوحَینا اِلی موسی اِذِ استَسقـهُ قَومُهُ اَنِ اضرِب بِعَصاکَ الحَجَرَ فَانبَجَسَت مِنهُ اثنَتا عَشرَةَ عَینـًا»
ابومسلم گفته است: معنای استسقا طبق عادت مردم، درخواست باران است، بنابراین، انفجار سنگ و جوشش معجزه‌آسای آب به دست موسی(علیه السلام) از اجابت
دعای ایشان فراتر است.
بیان می‌کند که
هود قوم خود را برای نزول
باران، به استسقا فرا خواند: «یـقَومِ استَغفِروا رَبَّکُم ثُمَّ توبوا اِلَیهِ یُرسِلِ السَّماءَ عَلَیکُم مِدرارًا»
برخی گفته‌اند:
قوم هود به خشکسالی و
کمبود آب گرفتار شدند و این
آیه به استسقای ایشان اشاره دارد.
همین مطلب در جای دیگر از
نوح(علیه السلام) نیز نقل شده است که از مردم خواست تا برای
نزول باران رحمت نیایش کنند
: «فَقُلتُ استَغفِروا رَبَّکُم اِنَّهُ کانَ غَفّارا • یُرسِلِ السَّماءَ عَلَیکُم مِدرارا»
از
آیات پیشین و
روایات، استفاده می‌شود که استسقا در امّتهای پیشین نیز بوده است.
برخی مشروعیت استسقا در
اسلام را از آیه ۶۰
سوره بقره استفاده کرده‌اند.
برای
استسقاء آدابی ذکر شده است که به اهم آن ها اشاره می نماییم.
برخی، از نکوهش خداوند در آیه «فَلَولا اِذ جاءَهُم بَأسُنا تَضَرَّعوا ولـکِن قَسَت قُلوبُهُم»
برداشت کرده‌اند که هنگام برگزاری نماز استسقا، امام باید با حال
خضوع و
خشوع به جایگاه
نماز برود.
قرآن از زبان نوح و هود (علیهما السلام) فرو فرستادن باران را بر
استغفار، متفرّع کرده است.
برخی با استفاده از این
آیات، استغفار را از آداب استسقا دانسته‌اند.
از
سیره پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) و
روایات، آداب فراوان دیگری استفاده شده که فقیهان به آن فتوا داده‌اند
از قبيل سه روز
روزه گرفتن، وارونه كردن
عبا هنگام نماز، به پا داشتن نماز در
بیابان، به همراه بردن
کهن‌سالان و
خردسالان و جدا‌كردن
اطفال از
مادران.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۴۴۱. دائره المعارف قرآن کریم
