نُسْقیه (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نُسْقيه: (وَ نُسْقِيَهُ مِمَّا خَلَقْنآ) «نسقيه» از مادّه
«اسقاء» است، و تفاوت آن با
«سقى»، چنان كه «
راغب» در «
مفردات» و بعضى ديگر از مفسران گفته‌اند، اين است كه:
«اسقاء» به معناى آماده ساختن
آب، و در اختيار گذاردن است، كه هر موقع انسان اراده كند، از آن بنوشد، در حالى كه، مادّه
«سقى» به معناى آن است كه ظرف آب را به دست كسى بدهند، تا بنوشد و به تعبير ديگر اسقاء، معناى وسيع‌تر و گسترده‌ترى دارد.
(لِنُحْيِيَ بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا وَ نُسْقِيَهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَامًا وَ أَنَاسِيَّ كَثِيرًا) (تا به وسيله آن، سرزمين مرده‌اى را زنده كنيم؛ و آن را به مخلوقاتى كه آفريده‌ايم-
چهارپایان و انسانهاى بسيار- بنوشانيم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: حال شامل شدن
مرگ بر
زمین و احتياج چارپايان و انسان‌ها به آب و نازل كردن آب پاک‌كننده از
آسمان و زنده كردن زمين مرده را با آن و سيراب كردن چارپايان و انسانهاى بسيار، حال همان گستردن
سایه است و سپس قرار دادن آفتاب را دليل بر آن و سپس از بين بردنش به وسيله آفتاب.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نُسْقیه»، ص۵۸۵.
