سقی (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَقْی (به فتح سین و سکون قاف) و
سُقْیا (به ضم سین و سکون قاف) از
واژگان نهج البلاغه به معنای آب دادن است. این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه بهکار رفته است، مانند:
سَقاء (بر وزن شراء) به معنای
مشک است. چهارده مورد از این واژه در نهج البلاغه آمده است.
سَقْی و
سُقْیا به معنای آب دادن آمده است.
سَقاء (بر وزن شراء) به معنای مشک است.
امام علی (علیهالسلام) درباره
اسلام فرموده:
«إِنَّ هذا الاْسْلامَ دِينُ اللهِ الَّذي اصْطَفاهُ لِنَفْسهِ... وَ سَقى مَنْ عَطِشَ مِنْ حِياضِهِ» «اسلام دینی است که
خداوند آنرا برای خود اختیار کرده و تشنهها را از حوضهای آن آب داده است.»
(شرحهای خطبه:
)
در
دعای استسقاء فرموده:
«اللَّهُمَّ... وَاسْقِنَا سُقْيَا نَافِعَةً» «خدایا آب ده ما را (باران) آب دادن نافعی.» سقاء به کسر اول به معنی مشک شیر و مشک آب است.
(شرحهای خطبه:
)
و درباره خلقت آسمانها و زمین فرموده:
«ثُمَّ أَنْشَأَ سُبْحَانَهُ رِيحاً... فَأَمَرَها بِتَصْفِيقِ المَاءِ الزَّخَّارِ، وَ إِثَارَةِ مَوْجِ البِحَارِ، فَمَخَضَتْهُ مَخْضَ السِّقَاءِ» خ ۱، ۴۱،
«بعد خداوند سبحان بادی آفرید و آنرا امر کرد به تحریک آب موّاج و بر انگیختن موج دریاها باد آب را مانند مشک شیر تکان داد چنانکه شیر را برای گرفتن کره آن در مشک تکان میدهند.»
(شرحهای خطبه:
)
چهارده مورد از واژه سقی در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سقی»، ج۱، ص۵۴۱.