سَقْی (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَقْی (به فتح سین و سکون قاف) و
سُقْیا (به ضم سین و سکون قاف) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
آب دادن است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج‌البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
سَقاء (بر وزن شراء) به معنای
مشک است.
چهارده مورد از این واژه در «نهج‌البلاغه» آمده است.
سَقْی و
سُقْیا به معنای آب دادن آمده است.
سَقاء (بر وزن شراء) به معنای مشک است.
به برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام علی (علیه‌السلام) درباره
اسلام فرموده:
«إِنَّ هذا الاْسْلامَ دينُ اللهِ الَّذي اصْطَفاهُ لِنَفْسهِ... وَ سَقى مَنْ عَطِشَ مِنْ حِياضِهِ.» «اسلام دینی است که
خداوند آن‌را برای خود اختیار کرده و تشنه‌ها را از حوض‌های آن آب داده است.»
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) در
دعای استسقاء فرموده:
«اللَّهُمَّ... وَ اسْقِنا سُقْيا نافِعَةً.» «خدایا آب ده ما را (باران) آب دادن نافعی.» سقاء به کسر اول به معنی مشک
شیر و مشک
آب است.»
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) درباره خلقت آسمان‌ها و زمین فرموده:
«ثُمَّ أَنْشَأَ سُبْحانَهُ ريحاً... فَأَمَرَها بِتَصْفيقِ الماءِ الزَّخّارِ، وَ إِثارَةِ مَوْجِ البِحارِ، فَمَخَضَتْهُ مَخْضَ السِّقاءِ.» «بعد
خداوند سبحان بادی آفرید و آن‌را
امر کرد به تحریک آب موّاج و بر انگیختن موج دریاها باد آب را مانند مشک شیر تکان داد چنانکه شیر را برای گرفتن کره آن در مشک تکان می‌دهند.»
چهارده مورد از واژه سقی در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سقی»، ج۱، ص۵۴۱.
