ارب (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منبع:
ارب (قاموس قرآن (جلد ۱))
مقالات مرتبط:
مَآرِب (لغاتقرآن)
،
ارب (مفرداتنهجالبلاغه)
،
ارب (مقالات مرتبط)
.
إِرْب
(به کسر الف و سکون راء) یکی از
واژگان قرآن کریم
به معنای
حاجت
و نیاز است. از این ماده فقط دو بار در
قرآن
آمده است.
فهرست مندرجات
۱ - معنای إِرْب
۲ - کاربردها
۳ - پانویس
۴ - منبع
۱ - معنای إِرْب
[
ویرایش
]
إِرْب
[۱]
قرشی
بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۵۹.
به معنای حاجت است. از این ماده فقط دو بار در قرآن آمده است و هر دو به معنی حاجت و نیاز است.
[۲]
راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۵.
۲ - کاربردها
[
ویرایش
]
(
اَوِ التَّابِعِینَ
غَیْرِ
اُولِی الْاِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ
)
[۳]
نور/سوره۲۴، آیه۳۱.
(يا مردان سفيه وابسته به آنها كه تمايلى به
زن
ندارند)
[۴]
مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۵۳.
[۵]
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۱۵۶.
[۶]
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۱۱۲.
[۷]
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۲۸.
[۸]
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۴۲.
که گفتهاند: مراد کسانی هستند که به
نکاح
حاجت و نیاز ندارند. و در
آیه
(
وَ لِیَ فِیها مَآرِبُ اُخْری
)
[۹]
طه/سوره۲۰، آیه۱۸.
که
موسی
به
خدا
عرض کرد: (مرا در آن
عصا
حاجتهای دیگری است).
[۱۰]
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۱۹۹.
[۱۱]
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۴۳.
در
مجمع البیان
گوید: مآرب یعنی حوائج مفرد آن ماربة است.
[۱۲]
طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۷، ص۱۲.
[۱۳]
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۷.
راغب
گفته: ارب احتیاج شدیدی است که در دفع آن به
حیله
متوسل شوند.
[۱۴]
راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۵.
در
لغت
معانی دیگری هم دارد ولی در قرآن مجید به کار نرفته است.
امام علی (علیهالسلام)
در
نهج البلاغه
خطبه ۲۰۳
فرمودهاند:
«وَ اللَّهِ مَا کَانَتْ لِی فِی الْخِلَافَةِ رَغْبَةٌ وَ لَا فِی الْوَلَایَةِ اِرْبَةٌ»
.
[۱۵]
امام علی، نهج البلاغه، ج۱، ص۵۰۰.
۳ - پانویس
[
ویرایش
]
۱.
↑
قرشی
بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۵۹.
۲.
↑
راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۵.
۳.
↑
نور/سوره۲۴، آیه۳۱.
۴.
↑
مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۵۳.
۵.
↑
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۱۵۶.
۶.
↑
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۱۱۲.
۷.
↑
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۲۸.
۸.
↑
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۴۲.
۹.
↑
طه/سوره۲۰، آیه۱۸.
۱۰.
↑
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۱۹۹.
۱۱.
↑
طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۴۳.
۱۲.
↑
طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۷، ص۱۲.
۱۳.
↑
طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۷.
۱۴.
↑
راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۵.
۱۵.
↑
امام علی، نهج البلاغه، ج۱، ص۵۰۰.
۴ - منبع
[
ویرایش
]
•
قرشی
بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اذی»، ج۱، ص۵۹.
ردههای این صفحه :
اصطلاحات قرآنی
|
مفردات قرآن
|
واژه شناسی واژگان سوره طه
|
واژه شناسی واژگان سوره نور
|
واژه شناسی واژگان قرآن
ترجمه نوع 1
ترجمه نوع 2
ترجمه نوع 3
جستجوی سریع
درج مطلب
درباره ما
صفحه نخست
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی پرسش
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیفقه
راهنمای تصویری
ورود به سامانه / ایجاد حساب کاربری
العربیة
|
اردو
|
Türkçe
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
پیشرفته
نمایش تاریخچه
ویرایش
خواندن
صفحه نخست
درج مطلب
آخرین مطالب اضافه شده
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی پرسش
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیفقه
راهنمای تصویری