ارب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إِرْب (به فتح الف و سکون راء) و
أَرَب (به فتح الف و راء) از مفردات
نهج البلاغه، به‌معنای حاجت و طلب می‌باشد. در بیان
حضرت امیر (علیه‌السلام) دو بار به‌همین معانی بکار رفته است.
إِرْب و
أَرَب بر وزن (شرف و جسر) در «نهج البلاغه» به معنی حاجت و طلب و رغبت آمده است. از «
نهایه»
ابن اثیر معلوم می‌شود که هر دو وزن در معنی حاجت به کار رفته است.
آن حضرت خطاب به
طلحه و
زبیر فرموده: «و الله ما کانت لی فی الخلافة رغبة و لا فی الولایة اربة و لکنکم دعوتمونی الیها...؛
» به خدا قسم من رغبتی در
خلافت و حاجتی در ولایت و حکومت نداشتم بلکه شما مرا به آن خواندید.
در این خطبه «
اربة» بکسر الف و سکون راء آمده است. و در خطبه‌ای دیگر، با فتح همزه و راء نقل گردیده: «لذّات طربه و بدوات اربه»
این کلمه فقط دو بار در «نهج البلاغه» دیده می‌شود.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ارب»، ص۳۷.
