ارب (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

إِرْب (به کسر الف و سکون راء) یکی از واژگان قرآن کریم به معنای حاجت و نیاز است. از این ماده فقط دو بار در قرآن آمده است.

---

إِرْب به معنای حاجت است. از این ماده فقط دو بار در قرآن آمده است و هر دو به معنی حاجت و نیاز است.

---

(اَوِ التَّابِعِینَ غَیْرِ اُولِی‌ الْاِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ) (يا مردان سفيه وابسته به آنها كه تمايلى به زن ندارند) که گفته‌اند: مراد کسانی هستند که به نکاح حاجت و نیاز ندارند. و در آیه‌ (وَ لِیَ فِیها مَآرِبُ‌ اُخْری‌) که موسی به خدا عرض کرد: (مرا در آن عصا حاجت‌های دیگری است). در مجمع البیان گوید: مآرب یعنی حوائج مفرد آن ماربة است. راغب گفته: ارب احتیاج شدیدی است که در دفع آن به حیله متوسل شوند. در لغت معانی دیگری هم دارد ولی در قرآن مجید به کار نرفته است. امام علی (علیه‌السلام) در نهج البلاغه خطبه ۲۰۳ فرموده‌اند: «وَ اللَّهِ مَا کَانَتْ لِی فِی الْخِلَافَةِ رَغْبَةٌ وَ لَا فِی الْوَلَایَةِ اِرْبَةٌ».

---