آیات مقید
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیات دالّ بر یک
حقیقت به همراه یک
قید را آیات مقید گویند.
مقید،
لفظی است که با قیدى بر مقصود
متکلم دلالت مى کند.
" آیات مقید " آیاتى هستند که مشتمل بر لفظى اند که با قیدى بر یک حقیقت دلالت مى کند.
آیات مقید در
قرآن فراوان اند.
۱ - آیه ۴
سوره مجادله: «فمن لم یجد فصیام شهرین متتابعین من قبل ان یتماسا» «و هر کس که ( امکان آن را ) نیافت - که
بنده ای آزاد کند - باید پیش از آن که با هم دیگر تماس گیرند، دو
ماه پى در پى
روزه بگیرد »
. در این آیه دو ماه
روزه گرفتن (
صیام شهرین ) به تتابع ( متتابعین ) مقید شده است . یعنى جز با روزه گرفتن دو ماه پیاپى
کفاره ظهار ادا نمى گردد.
۲ - آیه ۹۲
سوره نساء: «و من قتل مؤمناً خطأ" فتحریر رقبة مؤمنة ... » «و هر کس که
مؤمنی را به خطا بکشد، بر او است که
برده مؤمنى را
آزاد کند »
در این
آیه "
رقبه " به "
مؤمنه "
مقید شده است ؛ یعنى باید
برده مؤمن آزاد گردد، و آزادى هر برده اى کافى نیست .
۳ - آیه ۲ سوره طلاق: «و اشهدوا ذوى عدل منکم »
در این آیه
شهادت شهود بر
طلاق مقید به "
عدالت " شده است .
سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فى علوم القرآن، ج ۳، ص ۱۰۱-۱۰۲.
مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی.
