یَوْمُ التَّلاق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَوْمُ التَّلاق (به فتح تاء) از
واژگان قرآن کریم که یکی از نام‌های روز
قیامت است. روز قیامت را از آن یوم التّلاق گفته‌اند که در آن
اهل آسمان و
زمین، خدا و
خلق، اولین و آخرین، ظالم و مظلوم، انسان و عملش، یکدیگر را ملاقات کنند.
یوم التّلاق یکی از نام‌های روز
قیامت است.
(یُلْقِی الرُّوحَ مِنْ اَمْرِهِ عَلی مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ لِیُنْذِرَ یَوْمَ التَّلاقِ) (
روح [وحى الهى
] را به فرمانش بر هر كس از بندگانش كه بخواهد
القاء مى‌كند، تا مردم را از روز لقاى پروردگار بيم دهد).
روز قیامت را از آن یوم التّلاق گفته‌اند که در آن
اهل آسمان و
زمین، خدا و
خلق، اولین و آخرین، ظالم و مظلوم، انسان و عملش، یکدیگر را ملاقات کنند. برای هر یک از این وجوه قائلی است.
المیزان وجه دوم را تایید می‌کند، به قرینه:
(اِنَّهُمْ مُلاقُوا رَبِّهِمْ) (آنها پروردگارشان را ملاقات خواهند كرد)
و آیات دیگر؛
طبرسی بعید نمی‌داند که تمام وجوه مراد باشند؛
اختیار المیزان مقبول‌تر است که از اینگونه
آیات:
(وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا اَنَّکُمْ مُلاقُوهُ) (و از مخالفت
فرمان خدا بپرهيزيد و بدانيد او را ملاقات خواهيد كرد)،
در قرآن زیاد است.
(فَالْمُلْقِیاتِ ذِکْراً • عُذْراً اَوْ نُذْراً) (و
سوگند به آنها كه آيات بيدارگر الهى را به
انبیا القا مى‌نمايند، براى
اتمام حجّت يا
انذار)
ظاهرا مراد بادهاست که به نوعی نسبت به قیامت تذکّر می‌دهند.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لقاء"، ج۶، ص۲۰۴.
