یَنْع (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَنْع یا
یُنْع (به فتح و ضم یاء، مثل عقل و قفل) به معنای رسیدن
میوه است.
ایناع نیز بدان معنی است.
یانع: میوه رسیده.
از این واژه چهار مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
یَنْع یا
یُنْع به معنای رسیدن میوه است.
به برخی از مواردی که در نهج‌البلاغه به کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (علیه‌السّلام) درباره اینکه هر کار وقتی دارد فرموده است:
«وَ مُجْتَنِي الَّثمَرَةِ لِغَيْرِ وَقْتِ إِيناعِها كالزّارعِ بِغَيْرِ أَرْضِهِ.» «کسی که میوه را در غیر وقت رسیدن می‌چیند مانند آن است که در غیر
زمین خود کاشته است.»
ایشان ظاهراً درباره
عبد الملک مروان نیز فرموده است:
«فَإِذا يَنَعَ زَرْعُهُ، وَ قامَ عَلَى يَنْعِهِ ... عُقِدَتْ راياتُ الْفِتَنِ الْمُعْضِلَةِ، وَ أَقْبَلْنَ كَالْلَيْلِ الْمُظْلِمِ.» «و چون کشتش رسید و بر رسیدن ایستاد (بر اوضاع مسلّط شد)
پرچم فتنه‌های سخت تشکیل می‌شود و فتنه‌ها مانند
شب تار روی می‌آورند.»
آن حضرت درباره
حق تعالی نیز فرموده:
«وَ آتَتْ أُكُلَها بِكَلِماتِهِ الِّثمارُ الْيانِعَةُ.» «میوه‌های رسیده به دستور او خوردنی‌های خود را دادند.»
از این واژه چهار مورد در نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، سید علی اکبر، مفردات نهج‌البلاغه، برگرفته از مقاله «ینع»، ج۲، ص۱۱۷۵.
