یَقُظ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَقِظ یا
یَقُظ (به فتح یاء و کسر و ضم قاف، مثل کَتِف و عَضُد) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنی بیدار و نخفته است.
ایقاظ: بیدار کردن.
استیقاظ: بیدار شدن.
مواردی از آن در
نهج‌البلاغه آمده است.
یَقِظ یا
یَقُظ به معنی بیدار و نخفته است.
به برخی از مواردی که در نهج‌البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
امیر مؤمنان (علیه‌السّلام) درباره خودشان فرموده:
«فَاسْتَمِعُوا مِنْ رَبَّانِيِّكُمْ وَأَحْضِرُوهُ قُلُوبَكُمْ، واسْتَيْقِظُوا إِنْ هَتَفَ بِكُمْ» «از
امام ربّانی خود بشنوید و
قلوب خود را پیش او (برای درک سخنان او) حاضر کنید و اگر شما را
صدا کند، به صدای او بیدار شوید.»
(شرح‌های خطبه:
)
آن حضرت همچنین در
ملامت یاران فرموده:
«مَا لي أَرَاكُمْ أَشْبَاحاً بِلاَ أَرْوَاح ... وَتُجَّاراً بِلاَ أَرْبَاح وَأَيْقَاظاً نُوَّماً وَشُهُوداً غُيَّباً» «چه شده که شما را جسدهای بلاروح و تاجران بدون
سود و بیدارهای به‌خواب‌رفته و حاضران
غائب می‌بینم.»
(شرح‌های خطبه:
)
مواردی از آن در نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، سید علی اکبر، مفردات نهج‌البلاغه، برگرفته از مقاله «یقظ»، ج۲، ص۱۱۷۱.
