• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ربانیون (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





رَبَّانِيُّون (به فتح راء و تشدید باء) از واژگان قرآن کریم به معنای تربیت کنندگان است. برخی معتقدند ربّانى كسى است كه مخصوص به خدا باشد و به غير او مشغول نشود.



رَبَّانِيُّون به معنای تربیت‌کنندگان است.


(وَ لكِنْ كُونُوا رَبَّانِيِّينَ‌ بِما كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتابَ وَ بِما كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ) (بلكه سزاوار مقام او، اين است كه بگويد: اى مردم به سبب تعلیم دادن کتاب خدا و فرا گرفتن آن، خداپرست باشيد.)
به عقيده طبرسی ربّان وصف است مثل عطشان و سكران به معنى تربيت كننده و آن مختار اقرب الموارد و قاموس است على هذا معنى آيه چنين می‌شود: «و ليكن تربيت‌كنندگان باشيد كه كتاب را تعليم می‌كنيد و درس می‌خوانيد.»
به عقيده بعضى‌ها ربّانى منسوب به رب و الف و نون براى تفخيم و تكثير است نه براى وصف مثل لحيانى كه بمعنى كثير اللحيه است و ربّانى كسى است كه مخصوص به خدا باشد و به غير او مشغول نشود اين سخن را المیزان اختيار كرده و در اقرب الموارد و مفردات در ضمن چند وجه نقل شده است ولى قول مجمع به نظر نگارنده اصح است و با آيات قرآن بهتر می‌سازد.


در نهج البلاغه حکمت ۱۳۹ فرموده‌ : «النَّاسُ ثَلَاثَةٌ فَعَالِمٌ‌ رَبَّانِيٌ‌ وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَى سَبِيلِ نَجَاةٍ ، وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ، أَتْبَاعُ كُلِّ نَاعِق.» «مردم سه گروه‌اند عالم تربيت كننده و متعلّم بر راه نجات و احمقانى كه از هر داعى باطل اطاعت كنند.» (شرح‌های حکمت: ) از مقابله متعلم به دست می‌آيد كه ربّانى وصف و به معنى مربى است.
همچنين در خطبه ۱۰۷ آمده‌ :«فَاسْتَمِعُوهُ مِنْ‌ رَبَّانِيِّكُمْ‌ وَ أَحْضِرُوهُ قُلُوبَكُمْ.» «به سخن مرد خدا و ربّانى خويش گوش فرادهيد! دلهاى خود را در پيشگاه او حاضر سازيد» (شرح‌های خطبه: ) از اين نيز به دست می‌آيد كه ربّانى وصف است.


اين كلمه سه بار در قرآن آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۴۵.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۳۶.    
۳. آل‌عمران/سوره۳، آیه۷۹.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۶۰.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج، ص.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۲۷۶.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۱۴۰.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۳۳۱.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۷۸۱.    
۱۰. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۲، ص۳۳۵.    
۱۱. فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، القاموس المحیط، ص۸۷.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۲۷۶.    
۱۳. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۳۶.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۷۸۱.    
۱۵. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۸۰۸، حکمت ۱۳۹.    
۱۶. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۱۸۶، حکمت ۱۴۷.    
۱۷. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۹۶، حکمت ۱۴۷.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۷۱، حکمت ۱۴۷.    
۱۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۵۴۴.    
۲۰. ابن میثم بحرانی، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۵۴۶-۵۴۵.    
۲۱. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین، ج۱۳، ص۱۹۱-۱۹۰.    
۲۲. هاشمی خویی، حبیب‌الله‌، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۲۲۱.    
۲۳. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۸، ص۳۴۸-۳۴۷.    
۲۴. نهج‌البلاغه، تحقیق الحسون، خطبه ۱۰۷، ص۲۴۲.    
۲۵. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۱، ص۲۰۸، خطبه۱۰۶.    
۲۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۵۷، خطبه۱۰۷.    
۲۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۳۱، خطبه۱۰۷.    
۲۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۷۴.    
۲۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۸۱.    
۳۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین، ج۴، ص۵۳۹.    
۳۱. هاشمی خویی، حبیب‌الله‌، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۳۰۱.    
۳۲. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۱۹۰.    
۳۳. مائده/سوره۵، آیه۴۴.    
۳۴. مائده/سوره۵، آیه۶۳.    
۳۵. آل‌عمران/سوره۳، آیه۷۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «رب»، ج۱، ص۴۵.    






جعبه ابزار