بنابر روایات دینی، انقلاب جهانیحضرت مهدی (علیه السلام) از امدادهای الهی بهره‌مند است و لشکریان غیبیخداوند متعال آن امام همام (علیه السلام) را یاری خواهند داد. با این حال، حرکت حضرت مهدی (علیه السلام)، نهضتی انسانی است که شیعیان و یاران باوفای امامانمعصوم (علیه السلام) در آن نقشی بنیادی دارند هر چند آماده شدن آنان و بیداری توده‌های مردمی برای ظهور، وامدار تأییدات الهی است.
بنابر روایات، حضرت مهدی (علیه السلام) را سه سپاه یاری می‌دهند: ۱. سپاهی از فرشتگان؛ ۲. سپاهی از مؤمنان؛ ۳. سپاهی از ترس و هراس. بدین سان، حضرت مهدی (علیه السلام) را در نبرد با کافران- همانند پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) در جنگ بدر- این سه نیرو یاری می‌دهد. فرشتگان الهی در رکاب او می‌جنگند و به خواست خداوند، رعب و هراس در دل دشمن می‌افتد و مؤمنان جان بر کف، با دشمن هماوردی می‌کنند.
در روایت است که پیامبراسلام (صلی الله علیه و آله) به یاران حضرت مهدی (علیه السلام) درود می‌فرستد و می‌فرماید: «خوشا به حال کسانی که قائماهل بیت مرا ببینند و پیش از قیامش بدو اقتدا کنند... آنان دوستان من‌اند که بدانان محبت می‌ورزم و تا قیامت گرامی‌ترین افراد امت نزد من‌اند.» و در روایتی دیگر می‌فرماید: «مَثَل آنان در زمین، مُشک است که هوا را خوشبو می‌کند و خود هرگز تغییر نمی‌کند و مثل آنان ماه تابان است که هرگز به تاریکی نمی‌گراید.»
در روایات بزرگان معصوم (علیهم السلام) یاران حضرت مهدی (علیه السلام) با ویژگی‌هایی همچون دلیری، بی‌باکی، بندگی خدا و فرمانبرداری از امام زمان (علیه السلام) آمده‌اند. امام صادق (علیه السلام) درباره آنان می‌فرماید: «مردانی‌اند که دل‌هایشان همانند پاره آهن محکم است و شک و تردید بدان راه ندارد. در ایمان به خدا از تخته سنگ، سخت‌ترند. اگر بر کوه‌ها هجوم برند، آنها را برمی‌کنند. به هر جا پرچم به دست روی آورند، فتح می‌کنند.... هنگامه نبرد، همانند پروانگان گرد امام خویش می‌گردند و او را پاس می‌دارند و هر چه امام فرمان دهد، تن می‌دهند. مردانی شب‌زنده دارند و شبانگاهان به عبادت‌اند....»
و مردانی الهی به یاری‌اش می‌شتابند. در بیش‌تر روایات، شمار یاران حضرت مهدی (علیه السلام) ۳۱۳ تن است که با شنیدن ندای امام (علیه السلام) از گرداگرد جهان به سویش می‌آیند.
زنان نیز امام (علیه السلام) را یاری می‌دهند. در روایتی از امام باقر (علیه السلام) آمده است: «چون مهدی هنگام ظهور از خداوند و مسلمانان یاری می‌طلبد، سیصد و سیزده مرد و پنجاه زن به یاری‌اش می‌شتابند.»
بیش‌تر یاران حضرت مهدی (علیه السلام) عجم‌اند. مراد از «عجم» اقوام غیر عرب‌اند؛ ولی احتمال آن می‌رود که بیش‌تر آنان ایرانی باشند؛ زیرا ایران مرکز تشیع است و در برخی روایات ظهور، از طالقان و چند شهر دیگر ایران یاد شده است. از این روایات است روایتی از امام صادق (علیه السلام) که می‌فرماید: «خوشا طالقان که آن را گنج‌هایی است؛ امّا نه از طلا و نقره؛ بلکه از مردانی که خدا را به حق شناخته‌اند و آنان یاران ح ضرت مهدی (علیه السلام) در آخرالزمان اند.» روایتی با همین مضمون از امام علی (علیه السلام) و امام باقر (علیه السلام) نیز نقل شده است.
شیعیان در یاری امام مهدی (علیه السلام) نقشی فعال دارند. در روایتی آمده است که هنگام ظهور، خداوند شیعیان را از همه شهرها نزد او گرد می‌آورد، هر عیب و نقصی را از آنان برطرف می‌کند و دل‌های آنان را چون پاره‌های پولاد می‌سازد... و آن‌گاه آنان حاکمان و فرمانروایانزمین خواهند بود.
در روایتی امام صادق (علیه السلام) فرموده است که نام یاران حضرت مهدی (علیه السلام) در کتابی که در دل محفوظ است آمده است و بنابر روایاتی از امیرمؤمنان (علیه السلام) آنان در آسمانمشهورند و در زمین، گمنام
چون حضرت مهدی (علیه السلام) قیام می‌کند، دیری نمی‌گذرد که بر شمار یارانش افزوده می‌گردد و آن گاه که از مکه خروج می‌کند، شمار آنان به ده هزار تن می‌رسد.
هنگام ظهور، حضرت مهدی (علیه السلام) خدا را با نام اعظم الهی می‌خواند و آن گاه همه یاران صبحگاهان در مکّه پیرامونش گرد می‌آیند. اینان یاران پرچمدار امام‌اند. برخی از آنان آشکارا بر ابرها راه می‌روند.
این روایاتگواهی می‌دهند که یاران نخستین امام، مردانی هستند که از علم و قدرت الهی بهره‌مندند و هدایت این حرکت جهانی را به عهده دارند. امام صادق (علیه السلام) درباره آنان فرموده است: «جز آنان، مؤمنان بسیاری خواهند بود؛ امّا آنان گروهی هستند که همراه قائم ظهور می‌کنند و فرماندهان و قاضیان و حاکمان شرع و فقیهان دین‌اند که خداوند دست عنایت بر آنان می‌کشد و از آن پس هیچ کاری برایشان دشوار نمی‌نماید.»
از موضوعاتی که روایات ظهور بدان توجّهی ویژه کرده‌اند، شعاریارانحضرت مهدی (علیه السلام) است. از جمله این شعارها است: «أمِتْ! أمِتْ!» و «یا لثاراتِ الحسین!»- یعنی بیایید برای خونخواهیحسین (علیه السلام)-.
