• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فتأ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




فَتَأ (به فتح فاء و تاء) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای پيوسته است.



فَتَأ: پيوسته است.


(قالُوا تَاللَّهِ‌ تَفْتَؤُا تَذْكُرُ يُوسُفَ حَتَّى تَكُونَ حَرَضاً أَوْ تَكُونَ مِنَ الْهالِكِينَ‌) (گفتند: «به خدا سوگند كه تو آن قدر ياد یوسف مى‌كنى تا مشرف به مرگ شوى، يا بميرى!) طبرسی، زمخشری و بیضاوی گفته‌اند: در آن لفظ «لا» حذف شده و تقدير «لا تفتؤ» است.
در کشّاف گويد علت حذف آنست كه نفى معلوم است و اگر اثبات بود، ناچار بايد «لتفتئنّ» گفته می‌شد.
معنى آیه: «گفتند: به خدا پيوسته يوسف را ياد مى‌كنى تا از كار افتاده شوى يا بميرى».
اين لفظ يكبار بيشتر در قرآن نيست.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۴۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۲۵.    
۳. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۹، ص۱۳.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۲۴.    
۵. یوسف/سوره۱۲، آیه۸۵.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۸۵.    
۷. طبرسی، مجمع البیان، ج۵، ص۳۹۴.    
۸. زمخشری، کشاف، ج۲، ص۴۹۹.    
۹. بیضاوی، تفسیر بیضاوی، ج۳، ص۳۰۵.    
۱۰. زمخشری، کشاف، ج۲، ص۴۹۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "فتأ"، ج۵، ص۱۴۴-۱۴۵.    






جعبه ابزار