وَکْز (به فتح واو و سکون کاف) از واژگان نهجالبلاغه به معنای زدن و انداختن بوده. با مشت زدن را نیز هم «وکز» گویند. از این مادّه فقط یک مورد در نهجالبلاغه آمده است.
«و اگر به قتل خطا مبتلا گشتى و شمشیر و تازیانه و دستت به ناروا كسى را كيفر كرد- چون ممكن است با يک مشت و بيشتر قتلى واقع گردد- مبادا غرور زمامدارى مانع از آن شود كه حقّ اولياى مقتول را بپردازى و رضایت آنها را جلب كنى!.»