وَعْظ (مفردات‌نهج‌البلاغه)

وَعْظ (به فتح واو و سکون عین) از واژگان نهج‌البلاغه به معنای اندرز دادن است. از این مادّه مواردی در نهج‌البلاغه آمده است.

وَعْظبه معنای اندرز دادن است.

یکی از موردی که در نهج‌البلاغه استفاده شده‌ به شرح ذیل می‌باشد.

امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) در حکمت ۱۸۶ می فرمایند: «لَمْ يَذْهَبْ مِنْ مالِكَ ما وَعَظَكَ.» « آن‌چه از مال تو از دست رود و مايه پند و عبرت گردد، در حقیقت از دست نرفته است.» (شرح‌های حکمت: )

از این مادّه مواردی در نهج‌البلاغه آمده است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۱۱۴۸.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۷۶.
۳.	↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۲۹۲.
۴.	↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغة، ت الحسون، ص۸۲۰.
۵.	↑ عبده، محمد، نهج البلاغة، ط مطبعة، ج۳، ص۱۹۷.
۶.	↑ صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۵۰۴، حکمت ۱۹۶.
۷.	↑ شرح مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۸۱.
۸.	↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۵۸۴.
۹.	↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۵۸۴.
۱۰.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۳، ص۵۲۵.
۱۱.	↑ هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۲۶۹.
۱۲.	↑ ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۱۵.