• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وَشْح (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





وَشْح و وُشَاح (به ضم واو) و وِشَاح (کسر واو) از واژگان نهج‌البلاغه هر دو به معنای طوق و گردن‌بند را گويند از مروارید و گوهر كه يكى كوچک‌تر و در ميان آن‌ديگرى مى‌شود كه زن هر دو را به گردن مى‌كند و نيز چرمى است مرصّع به جواهر كه زن به گردن مى‌كند. یک مورد از این مادّه در نهج‌البلاغه آمده است.



وَشْح و وُشَاح (به ضم واو) و وِشَاح (کسر واو) به معنای طوق و گردن‌بند را گويند از مروارید و گوهر كه يكى كوچک‌تر و در ميان آن‌ديگرى مى‌شود كه زن هر دو را به گردن مى‌كند و نيز چرمى است مرصّع به جواهر كه زن به گردن مى‌كند.


موردی که در نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد.

۲.۱ - خطبه ۱۶۵

درباره طاووس فرموده: «يَمْشي مَشْيَ الْمَرِحِ الْـمُخْتالِ، وَيَتَصَفَّحُ ذَنَبَهُ وَجَناحَهُ، فَيُقَهْقِهُ ضاحِكاً لِجَمالِ سِرْبالِهِ، وَأَصابِيغِ وِشاحِهِ.»«همچون كسى كه به خود مى‌بالد، با عشوه و ناز قدم بر مى‌دارد، گاهى سر را بر مى‌گرداند و به بال‌ها و دمش خيره نگاه مى‌كند، ناگاه از جمال دل آرايى كه پر و بالش به او بخشيده و رنگ آميزه‌هايى كه همچون لؤلؤ و جواهر به هم آميخته است قهقه سر مى‌دهد.» (شرح‌های خطبه:)


یک مورد از این مادّه در نهج‌البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۱۱۳۸.    
۲. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۵، ص۷۷۱.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۴، ص۵۰۴.    
۴. ابن منظور، جمال الدین محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۲، ص۶۳۳.    
۵. زبیدی، محمد مرتضی، تاج العروس، ج۷، ص۲۱۰.    
۶. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۳۶۵.    
۷. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۹۰.    
۸. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۳۷، خطبه ۱۶۵.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۶۳.    
۱۰. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۵۵۹.    
۱۱. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۵۶۱.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۶، ص۳۷۹.    
۱۳. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۰، ص۵۶.    
۱۴. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۹، ص۲۷۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وشح»، ج۲، ص۱۱۳۸.    






جعبه ابزار