• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وَسَّدَ (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: رأس (مفردات‌قرآن)، سر.


وَسَّدَ (به فتح واو و تشدید سین) و تَوْسید از واژگان نهج‌البلاغه به معنای قرار دادن زیر سر انسان است. سه مورد از این مادّه در نهج‌البلاغه آمده است.



وَسَّدَ و تَوْسیدبه معنای قرار دادن زیر سر انسان است.


مواردی که در نهج‌البلاغه استفاده شدند به شرح ذیل می‌باشند.

۲.۱ - خطبه ۲۰۲

امام (صلوات‌الله‌علیه) در هنگام دفن فاطمه (علیها‌سلام) خطاب به حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بیان می‌دارد: «قَلَّ يا رَسولَ اللهِ، عَنْ صَفِيَّتِكَ صَبْري... إِلاّ أَنَّ لي في التَّأَسّيِ بِعَظيمِ فُرْقَتِكَ، وَفادِحِ مُصيبَتِكَ، مَوْضِعَ تَعَزّ فَلَقَدْ وَسَّدْتُكَ في مَلْحودَةِ قَبْرِكَ، وَفاضَتْ بَيْنَ نَحْري وَصَدْري نَفْسُكَ.»«اى پیامبر! از فراق دختر برگزيده و پاكت پيمانه صبرم لبريز شده و طاقتم از دست رفته است، امّا پس از رو به رو شدن با مرگ و رحلت تو هر مصيبتى به من برسد كوچک است. (فراموش نمى‌كنم) با دست خود، تو را در ميان قبر قرار دادم و هنگام رحلت سرت بر سينه‌ام بود كه قبض روح شدى.» (شرح‌های خطبه: )

۲.۲ - نامه ۴۵

درباره اولیاءالله فرموده: «طوبَى لِنَفْس أَدَّتْ إِلَى رَبِّها فَرْضَها، وَ عَرَكَتْ بِجَنْبِها بُؤْسَها وَ هَجَرَتْ في اللَّيْلِ غُمْضَها حَتَّى إِذا غَلَبَ الْكَرَى عَلَيْها افْتَرَشَتْ أَرْضَها وَتَوَسَّدَتْ كَفَّها.» «خوشا به حال آن كس كه وظيفه واجبش را نسبت به پروردگارش ادا كرده، سختى و مشكلات را تحمّل نموده، خواب را در شب كنار گذارده، تا آن‌گاه كه بر او غلبه كند، روى زمین دراز بكشد و دست زير سر بگذارد و استراحت كند.» (شرح‌های نامه: )

۲.۳ - خطبه ۱۶۰

امام علی (علیه‌السلام) درباره عیسی (علیه‌السلام) فرموده: «فَلَقَدْ كانَ يَتَوَسَّدُ الْحَجَرَ، وَيَلْبَسُ الْخَشِنَ.» «آن حضرت به سنگ تکیه می‌کرد، لباس زبر می‌پوشید و طعام بی‌خورش می‌خورد.» (شرح‌های خطبه: )


سه مورد از این مادّه در نهج‌البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۱۱۳۴.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۳، ص۱۶۱.    
۳. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۵، ص۷۶۴.    
۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۵۰۸.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۲۰۸.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۲۰، خطبه ۲۰۲.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۹۷.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۲.    
۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۳.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۸، ص۳۵.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۳، ص۱۳.    
۱۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۰، ص۲۶۵.    
۱۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۶۸۵.    
۱۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ص۸۴.    
۱۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۲۰، نامه ۴۵.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۵۷.    
۱۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۶۹.    
۱۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۷۲.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۰، ص۲۳۸.    
۲۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۱۲۵.    
۲۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۶، ص۲۹۵.    
۲۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۳۴۷.    
۲۳. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۷۳.    
۲۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۲۲۷، خطبه ۱۶۰.    
۲۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۴۷، خطبه ۱۶۰.    
۲۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۵۱۲.    
۲۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۵۱۹.    
۲۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۲، ص۶۱۶.    
۲۹. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۹، ص۳۷۱.    
۳۰. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۹، ص۲۳۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وسد»، ج۲، ص۱۱۳۴.    






جعبه ابزار