وطر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَطَر (به فتح واو و طاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای حاجت است.
این واژه فقط دو بار در
کلام اللّه آمده است.
وَطَر به معنای حاجت است.
راغب حاجت مهمّ گفته است.
در
مصباح و
اقرب گفته: از آن فعل بناء نمی‌شود جمع آن اوطار است.
به مواردی از
وَطَر که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَلَمَّا قَضی زَیْدٌ مِنْها وَطَراً زَوَّجْناکَها لِکَیْ لا یَکُونَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ حَرَجٌ فِی اَزْواجِ اَدْعِیائِهِمْ اِذا قَضَوْا مِنْهُنَ وَطَراً) (هنگامی که زید نیازش را از آن
زن به سرآورد (و از او جدا شد)، ما او را به همسری تو درآوردیم تا مشکلی برای مؤمنان در
ازدواج با همسران پسر خوانده هایشان- هنگامی که
طلاق گیرند- نباشد.)
در
مجمع از خلیل نقل کرده: وطر هر حاجتی است که تو را در آن قصدی باشد و چون شخص به آن قصد رسید گویند
«قضی حاجته و اربه.» علی هذا مراد از
(قَضی زَیْدٌ مِنْها وَطَراً) آن است که
زید زینب را طلاق داد و نظرش را از او برید و دیگر حاجتی نسبت به او برایش نماند یعنی پس از آن زینب را به تو (ای
رسول خدا) تزویج کردیم.
این لفظ فقط دو بار در کلام اللّه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وطر»، ج۷، ص۲۲۵.
