واد (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
واد: (مِن شاطِئِ الْوادِ)
«واد» در اصل
«وادى» بوده، و به معناى بستر رودخانه، يا محل عبور سيلاب‌ها، و گاه به معناى
«درّه» نيز آمده؛
چرا كه سيلاب‌ها از دره‌هايى كه در كنار كوه‌ها است مى‌گذرد. و در اينجا مناسب معناى دوم، يعنى دره‌ها و كوهپايه‌ها است؛ زيرا با توجّه به آيات ديگر قرآن كه درباره اين قوم سخن مى‌گويد، و در بالا اشاره شد،
قوم «ثمود» خانه‌هاى خود را در دامنه كوه‌ها مى‌ساختند، به اين ترتيب كه سنگ‌ها را مى‌بريدند و در درون آنها خانه‌هاى امنى ايجاد مى‌كردند.
ترجمه و تفسیر آیات مرتبط با
واد:
(فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِي مِن شَاطِئِ الْوَادِي الْأَيْمَنِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَن يَا مُوسَى إِنِّي أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ) (هنگامى كه به سراغ آتش آمد، از كرانه راست درّه، در آن سرزمين پربركت، از ميان درختى ندا آمد كه: اى
موسی! منم خداوند، پروردگار جهانيان.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: در
مفردات در معناى كلمه شاطئ گفته: شاطئ الوادى معنايش كنار وادى است، و نيز همو گفته
: كلمه وادى در اصل به معناى محلى است كه سيلاب از آنجا مى‌گذرد، و به همين اعتبار شكاف ميان دو كوه را نيز وادى مى‌گويند، و جمع اين كلمه اوديه مى‌آيد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ) (و قوم ثمود كه صخره‌هاى عظيم را از كنار دره مى‌بريدند (و از آن خانه و كاخ مى‌ساختند).)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: مردم عاد صخره‌هاى عظيم دامنه كوه‌ها را قطع كردند و به صورت خانه در آوردند.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
==!==
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «واد»، ص۶۰۳.
