هَوْر (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هَوْر (به فتح هاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
سقوط و
انهدام است.
اِنْهِيَار (به کسر همزه و سکون نون و کسر هاء) نیز به معنای انهدام است.
از این مادّه دو مورد در
نهجالبلاغه آمده است.
هَوْر:
به معنای سقوط و انهدام است.
«
هَارَ اَلْبَنَّاءُ اِنْهَدَمَ وَ سَقَطَ.»
متعدی نیز بهکار رفته است.
مواردی که در «نهجالبلاغه» بهکار رفته است، اشاره میشود:
درباره زمان
جاهلیّت فرموده است:
«فَالهُدَى خامِلٌ و العَمَى شامِلٌ عُصِيَ الرَّحْمنُ وَ نُصِرَ الشَّيْطانُ وَ خُذِلَ الايمانُ، فانْهارَتْ دَعائِمُهُ.» «
هدایت فراموش شده، و
گمراهی و نابينايى همه را فرا گرفته بود، خداى
رحمان معصیت مىشد، و
شیطان يارى مىگرديد،
ایمان بدون ياور مانده، اركان آن فرو ريخته.»
امیرالمومنین (علیهالسلام) در مقام موعظه فرمود:
«عِبادَ اللهِ، لا تَرْكَنوا إِلَى جَهالَتِكُمْ، وَ لا تَنْقادوا لاَِهْوائِكُمْ، فَإِنَّ النّازِلَ بِهذا الْمَنْزِلِ نازِلٌ بِشَفا جُرُف هار.» «اى بندگان
خدا! به نادانیهاى خود تكيه نكنيد و تسليم هوسهاى خويش نباشيد، چه اينكه آنكس كه به
جهالت خود تكيه ورزد و اسير هواهايش گردد، همچون كسى است كه بر لب پرتگاه قرار گرفته.»
از این مادّه دو مورد در
نهجالبلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «هور»، ج۲، ص۱۱۰۹.