هَمَد (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هَمَد (به فتح هاء و میم) و
هُمُود (به ضم هاء و میم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
خاموش شدن،
مردن، و
خشک شدن است.
چهار مورد از اين مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
هَمَد:
به معنای خاموش شدن، مردن، و خشک شدن است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
درباره
مردگان فرموده:
«وَ اكْتَحَلَتْ أَبْصارُهُمْ بِالتُّرابِ فَخَسَفَتْ، وَ تَقَطَّعَتِ الاَْلْسِنَةُ في أَفْواهِهِمْ بَعْدَ ذَلاقَتِها، وَ هَمَدَتِ الْقُلوبُ في صُدورِهِمْ بَعْدَ يَقَظَتِها.» «چشم‌هايشان با
خاک سرمه كشيد و به بيرون ريخت، زبان‌ها در دهان‌هايشان تكّه تكّه شد بعد از آن‌كه
بلبل زبان بودند. خاموش شد دل‌ها در سينه‌هايشان بعد از بيدارى.»
(شرح‌های خطبه:
)
درباره
عظمت باران فرموده:
«أَخْرَجَ بِهِ مِنْ هَوامِدِ الاَْرْضِ النَّباتَ، وَ مِنْ زُعْرِ الْجِبالِ الاَْعْشابَ.» «از زمین‌های خشک و بی‌علف علف رویانید و از کوه‌های بی‌روئیدنی نباتات را پدیدار کرد.»
(شرح‌های خطبه:
)
چهار مورد از اين ماده در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «همد»، ج۲، ص۱۱۰۴.
