قرآن کریم در آیه‌ای، به نوعی از وحی اشاره می‌کند که ویژه زنبورعسل است و مراد، گونه‌ای خاص از تعلیم و هدایت است. زنبور عسل از گذر این هدایت تکوینی خاص امور زندگی اجتماعی خویش را سامان می‌دهد و بقای خود را تضمین می‌بخشد.
افزون بر این، آیات یاد شده اهمیّت ویژه انسان را در نظام آفرینش آشکار می‌سازند و دلالت می‌کنند که او مدار و محور جهانآفرینش است و موجودات و مخلوقات دیگر، خادم اویند و به تبع او آفریده شده‌اند.
