نِسوَة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نِسوَة:(وَ قالَ نِسْوَةٌ في الْمَدينَةِ) «نِسوَة» به كسر نون به معنى «زنان»، جمعى است كه از
لفظ خود مفردى ندارد و مفرد آن «
امرأة» مى‌باشد كه از ريشه ديگر است.
بعضى آن را از مادّه «نسأ» مى‌دانند و گفته‌اند «نساء» جمع «
نسوة» است و از اين‌جاست وقتى كه به «نساء» نسبت داده شود «نسوىّ» گفته مى‌شود كه به واحد ردّ شده و نسائى گفته نمى‌شود.
درباره واژۀ «نساء» خطاب به همسران
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) مى‌خوانيم:
در اين آيه «نساء» به معنى «زنان» است و مانند «
نسوة» جمعى است كه از لفظ خود مفردى ندارد و براى مفرد از كلمۀ «مرأة» استفاده مى‌شود كه آن نيز از ريشه ديگرى است و «
نسوان» نيز چنين است.
به موردی از کاربرد «
نِسوَة» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ قالَ نِسْوَةٌ في الْمَدينَةِ امْرَأَةُ الْعَزيزِ تُراوِدُ فَتاها عَن نَّفْسِهِ قَدْ شَغَفَها حُبًّا إِنّا لَنَراها في ضَلالٍ مُّبينٍ) «اين جريان در شهر منعكس شد؛ گروهى از زنان
شهر گفتند: «همسر عزيز، غلامش را به سوى خود
دعوت مى‌كند.
عشق اين جوان)، در اعماق قلبش نفوذ كرده؛ ما او را در گمراهى آشكارى مى‌بينيم.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(وَ قالَ نِسْوَةٌ في الْمَدينَةِ امْرَأَةُ الْعَزيزِ تُراوِدُ فَتاها عَن نَّفْسِهِ قَدْ شَغَفَها حُبًّا إِنّا لَنَراها في ضَلالٍ مُّبينٍ) اين آيه و پنج آيه بعد آن متعرض داستان زنان
مصر با
یوسف (علیه‌السلام) است كه در خانه عزيز اتفاق افتاد.
آن‌چه كه از دقت در
آیه به
دست مى‌آيد و قرائن حاليه هم تاييدش مى‌نمايد و با
طبع قضیه هم سازگارى دارد اين است كه وقتى داستان برخورد يوسف با عزيز و آن گفت و شنودها پايان يافت تدريجا
خبر در شهر انتشار پيدا كرد.
و
نقل مجالس بانوان شد بطورى كه در مجالس خود، و هر جا كه مى‌نشستند اين قضيه را پيش كشيده
زلیخا را به باد سرزنش مى‌گرفتند، كه با اين‌كه
شوهر دارد عاشق برده خود شده، و در
عشق خود آن چنان عنان از دست داده كه با او به مراوده هم پرداخته و لكه ننگى بر دامن خود نهاده.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نسوة»، ج۴، ص ۴۳۶.
