• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نَسْلَ‌ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





نَسْلَ‌:(يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ)
«نَسْلَ‌» در اصل به معنى «فرزند» است، اين کلمه بر واحد و غير آن (فرزند و نوادگان) و نيز در عاقل و غير آن (انسان و غيرانسان) اطلاق مى‌شود.
در آیه مورد بحث، مقصود از نابود ساختن «زراعت و فرزند»، به باد دادن حاصل خلق و قطع كردن نسل بشر است. در اين آيه «نسل» به معنى «چهارپا» آمده، چنان‌كه در شأن نزول اين آيه گفته‌اند كه: «اخنس بن شریق» نزد پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) رفت و چنين اظهار كرد كه اسلام آورده است، سپس از حضور پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) خارج شد، در راه بازگشت به مقدارى زراعت و چند الاغ برخورد كرد، زراعت‌ها را به آتش كشيد و پاى الاغ‌ها را قطع كرد و به اين صورت نفاق درونى خود را آشكار ساخت.



به موردی از کاربرد «نَسْلَ‌» در قرآن، اشاره می‌شود:

۱.۱ - نَسْلَ‌ (آیه ۲۰۵ سوره بقره)

(وَ إِذا تَوَلَّى سَعَى في الأَرْضِ لِيُفْسِدَ فيِها وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ وَ اللّهُ لا يُحِبُّ الفَسادَ)
«نشانه آن‌ها، اين است كه هنگامى‌كه روى برمى‌گردانند و از نزد تو خارج مى‌شوند)، در راه فساد در زمین، كوشش مى‌كنند، و زراعت‌ها و چهارپايان و انسان‌ها را نابود مى‌سازند؛ با اين‌كه مى‌دانند خدا فساد را دوست نمى‌دارد.»


۱.۲ - نَسْلَ‌ در المیزان و مجمع‌البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ) از ظاهر اين عبارت بر مى‌آيد كه مى‌خواهد جمله قبلى يعنى فساد در زمين را بيان كند، و بفرمايد فساد و افسادش به اين است كه حرث و نسل را نابود كند، و اگر نابود كردن حرث و نسل را بيان فساد قرار داده براى اين است كه قوام نوع انسانى در بقاى حياتش به غذا و توليد مثل است اگر غذا نخورد مى‌ميرد، و اگر توليد مثل نكند نسلش قطع مى‌شود، و انسان در تامين غذايش به حرث يعنى زراعت نيازمند است چون غذاى او يا حيوانى است و يا نباتى، و حيوان هم در زندگى و نموش به نبات نيازمند است پس حرث كه همان نبات باشد اصل در زندگى بشر است، و بدين جهت فساد در زمين را با اهلاك حرث و نسل بيان كرد، پس معناى اين آيه اين شد: كه او از راه نابود كردن حرث و نسل در زمين فساد مى‌انگيزد، و در نابودى انسان مى‌كوشد.

۱. بقره/سوره۲، آیه۲۰۵.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۰۲.    
۳. فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۴۸۳.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌ ط-دار الکتب الاسلامیه، ج۱۷، ص۱۲۶.    
۵. بقره/سوره۲، آیه۲۰۵.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ج۱، ص۳۲.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۱۴۴.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۹۶.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۶۶.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۵۳۴.    



• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نسل»، ج۴، ص ۴۳۵.


رده‌های این صفحه : لغات سوره بقره | لغات قرآن




جعبه ابزار