نهی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صیغه دالّ بر طلب ترک
فعل ، را
نهی گویند.
فعل نهی (امر بازدارنده) لفظی است که گوینده به سبب آن، ترک حالت یا کاری را بخواهد. صیغه نهی
ظهور در
حرمت و
فساد دارد و از اقسام
انشا است، مانند: (وَلاَ تُفْسِدُواْ فِی الاَرْضِ بَعْدَ اِصْلاَحِهَا...)؛ "و در زمین پس از
اصلاح آن فساد مکنید".
گاهی نهی، مجازاً در معانی دیگر به کار می‌رود؛ مانند:
۱.
نهی دعایی : (... رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا اِن نَّسِینَا اَوْ اَخْطَاْنَا...)؛ "پروردگارا، اگر فراموش کردیم یا به خطا رفتیم بر ما مگیر"
؛
۲.
نهی ارشادی : (... لاَ تَسْاَلُواْ عَنْ اَشْیَاء اِن تُبْدَ لَکُمْ تَسُؤْکُمْ...)؛ "از چیزهایی که اگر برای شما آشکار گردد شما را اندوهناک می‌کند مپرسید".
گاهی نیز برای
تسویه ،
اختصار و تقلیل،
یأس ، بیان
عاقبت ،
اهانت و… به کار می‌رود.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «نهی».
