• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

میقات (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





میقات: (فَتَمَّ میقاتُ رَبِّهِ)
«میقات» از مادّه‌ « وقت» به معنای وقتی است که برای انجام کاری تعیین شده است و معمولًا بر زمان اطلاق می‌گردد. اما گاهی به مکانی که باید کاری در آن انجام پذیرد، گفته می‌شود، مانند «میقات حج» یعنی مکانی که هیچ کس بدون احرام نمی‌تواند از آنجا بگذرد و منظور از «میقات» در سوره‌ واقعه همان «وقت مقرر قیامت» است، که در آن روز همه انسان‌ها در محشر برای رسیدگی به حساب‌هایشان اجتماع می‌کنند، گاهی نیز به صورت کنایه، برای مکانی که برای انجام کاری مقرّر شده است به کار می‌رود.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با میقات:

۱.۱ - آیه۱۴۲ سوره اعراف

(وَ واعَدْنا مُوسَی ثَلاثینَ لَیْلَةً وَ اَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقاتُ رَبِّهِ اَرْبَعینَ لَیْلَةً وَ قالَ مُوسَی لاَخیهِ‌هارونَ اخْلُفْنی فی قَوْمی وَ اَصْلِحْ وَ لاَ تَتَّبِعْ سَبیلَ الْمُفْسِدینَ) (و ما با موسی سی شب وعده گذاشتیم؛ سپس آن را با ده شب دیگر تکمیل نمودیم؛ به این ترتیب میعاد پروردگارش با او، چهل شبِ تمام شد و موسی به برادرش‌ هارون گفته بود: «در میان قومم جانشین من باش و امور آن‌ها را اصلاح کن و از روش مفسدان پیروی منما.»)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه میقات معنایش نزدیک به معنای کلمه وقت است و تقریبا همان معنا را می‌دهد و فرق آن دو به طوری که صاحب مجمع البیان گفته این است که: میقات آن وقت معین و محدودی است که بنا است در آن وقت عملی انجام شود، به خلاف وقت که به معنای زمان و مقدار زمانی هر چیز است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

۱.۲ - آیه۵۰ سوره واقعه

(لَمَجْموعونَ اِلَی میقاتِ یَوْمٍ مَّعْلومٍ) (همگی در موعد روزی معین گردآوری می‌شوند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه میقات به معنای وقت معینی است، که امری را با آن تحدید کنند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

۱.۳ - آیه۱۷ سوره نبا

(اِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کانَ میقاتًا) (آری روز جدایی حق از باطل، میعاد همگان است.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: در مجمع البیان می‌گوید: کلمه میقات به معنای آخرین لحظه از مدتی است که برای حدوث امری از امور معین شده و این کلمه از ماده وقت است هم چنان که کلمه میعاد از ماده وعد و کلمه مقدار از قدر گرفته شده‌اند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. اعراف/سوره۷، آیه۱۴۲.    
۲. واقعه/سوره۵۶، آیه۵۰.    
۳. نبا/سوره۷۸، آیه۱۷.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۸۷۹.    
۵. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۲۲۷.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۶، ص۴۰۵.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۲۴۴.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۴۵.    
۹. اعراف/سوره۷، آیه۱۴۲.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۶۷.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۳۰۲.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۲۳۵.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۴۲.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۷۲۸.    
۱۵. واقعه/سوره۵۶، آیه۵۰.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۵.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۲۱۶.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۲۵.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۶۳.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۳۴.    
۲۱. نبا/سوره۷۸، آیه۱۷.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۲.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۶۸.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۶۵.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۲۳۵.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۴۱.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «میقات»، ص۵۶۸-۵۶۹.    






جعبه ابزار