مُتَعالى (مفردات‌قرآن)

مُتَعالی (به ضم میم و فتح عین و کسر لام) از واژگان قرآن کریم به معنای رفيع المقام است.
یعنی مقتدرى كه محال است كسى با آن مساوى باشد.

مُتَعالی رفيع المقام است.
طبرسی فرموده متعالى و عالى هر دو يكى است.
به قولى متعالى مقتدرى را گويند كه محال است كسى با آن مساوى باشد.

به موردی از مُتَعالِى که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(عالِمُ‌ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ الْكَبِيرُ الْمُتَعالِ‌)
(او داناى نهان و آشكار و بزرگ و متعالى است.)

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۳۹.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۸۳.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۱، ص۳۰۳.
۴.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۱۶.
۵.	↑ رعد/سوره۱۳، آیه۹.
۶.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۵۰.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۴۱۸.
۸.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۳۰۷.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۲۵.
۱۰.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۳۰.