مَوْعودِ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَوْعودِ:(وَ الْيَوْمِ الْمَوْعودِ) «مَوْعودِ» به معنى «وعده داده شده» از مادۀ «وعد» (نويد دادن) است.
خداوند در اين
آیه به «روز وعده داده شده» (روز رستاخيز) سوگند ياد مى‌كند
(وَ اَلْيَوْمِ اَلْمَوْعودِ) همان روزى كه تمام انبيا و پيامبران الهى آن را وعده داده‌اند و صدها آيۀ
قرآن مجید از آن
خبر مى‌دهد، همان روزى كه ميعاد وعده‌گاه همۀ اوّلين و آخرين است و روزى است كه بايد حساب همگان تصفيه شود.
به موردی از کاربرد «مَوْعودِ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ الْيَوْمِ الْمَوْعودِ) «و سوگند به آن روز موعود.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
در آيه مورد بحث سوگند به آسمانى ياد شده كه به
وسیله برج‌ها محفوظ مى‌شود، و مناسبت اين سوگند با قصه‌اى كه به زودى بدان
اشاره مى‌كند، و با وعده و وعيدى كه مى‌دهد بر كسى پوشيده نماند، و ما به زودى به اين مناسبت اشاره مى‌كنيم.
(وَ الْيَوْمِ الْمَوْعودِ) اين جمله
عطف است بر كلمه السماء ، يعنى سوگند به آسمان داراى برج‌ها، و سوگند به روز موعود كه منظور از آن روز قيامتى است كه خداى تعالى وعده داده در آن روز ميان بندگانش داورى كند.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «موعود»، ج۴، ص ۶۸۹.
