• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مَعین (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مَعين (به فتح میم و کسر عین) از واژگان قرآن کریم به معنای جارى آشكار يا جارى به‌سهولت است.



مَعين به معنای جارى آشكار يا جارى به‌سهولت است.
در قاموس و اقرب گفته: «مَاءٌ مَعينُ‌ وَ مَعْيُونٌ‌» آبی كه آشكار و جارى است.
علت اين تسمیه چنان‌كه طبرسی و راغب و ديگران گفته‌اند آشكار و پيش چشم بودن آنست.


به مواردی از مَعين که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - مَعِينٍ‌ (آیه ۳۰ سوره ملک)

(قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُكُمْ غَوْراً فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِماءٍ مَعِينٍ‌)
«بگو اگر آب‌تان در زمين فرو رود كه آبى آشكار و جارى يا آب سهل الجريان براى شما می‌آورد.»
ممكن است ميم در «معين» اصل كلمه باشد از «مَعُنَ الْمَاءُ»، كه به معنى سهولت جريان است.
در لغت آمده «مَعُنَ الْمَاءُ: سَهُلَ وَ سَالَ»، در اين صورت فَعِيل به معناى فاعل است ماء معين يعنى: آبی كه به سهولت جارى است.
شايد چنان‌كه طبرسى احتمال داده مفعول باشد از «عَيْنُ‌ الْمَاءِ» كه آشكار و پيش چشم جارى می‌شود. در اين صورت ميم اصل كلمه نيست. «مَاءٌ مَعِينٌ‌» يعنى آبي‌كه ديده شده و پيش چشم است.


۲.۲ - مَعِينٍ‌ (آیه ۵۰ سوره مؤمنون)

(وَ آوَيْناهُما إِلى‌ رَبْوَةٍ ذاتِ قَرارٍ وَ مَعِينٍ‌)
(و ما فرزند مریم عیسی‌ و مادرش را نشانه‌اى قرار داديم؛ و آنها را در سرزمين مرتفعى كه داراى امنیّت و آب روان بود جاى داديم.)


۲.۳ - مَعِينٍ‌ (آیه ۴۵ سوره صافات)

(يُطافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ‌ مَعِينٍ‌)
(و گرداگردشان قدح‌هاى لبريز از شراب طهور را مى‌گردانند)
در مجمع ذيل آيه از اخفش نقل شده: مراد از کأس در تمام قرآن خمر است. ديگران آن‌را كاسه مع الخمر گفته‌اند. به هر حال از «معين» هم روشن می‌شود كه شراب بهشتی به سهولت در روى زمين جارى می‌شود، يعنى: شرابى سهل الجرى يا شرابى كه از جارى شونده به خصوصى است بر آن‌ها بگردانند.


۲.۴ - عَيْناً (آیه ۶ سوره انسان)

(إِنَّ الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً - عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَها تَفْجِيراً)
(از چشمه‌اى كه بندگان خاصّ خدا از آن مى‌نوشند، و از هر جا بخواهند آن را جارى مى‌سازند.)
مشروح آیه ما نحن فيه است و از آن به دست می‌آيد كه مراد از «معين» سهولت جريان است كه فرموده‌: (يُفَجِّرُونَها تَفْجِيراً.)



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۸۵.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۹۹.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۶، ص۲۸۶.    
۴. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۴، ص۲۵۲.    
۵. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۳، ص۶۹۳.    
۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۷۳.    
۷. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۹۹.    
۸. ملک/سوره۶۷، آیه۳۰.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۶۱۲.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۳۶۵.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۲۰۰.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۹۵.    
۱۳. جوهری، ابونصر، الصحاح، ج۶، ص۲۲۰۴.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۷۳.    
۱۵. مؤمنون/سوره۲۳، آیه۵۰.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۴۵.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۶.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۵.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۵۴.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۷۲.    
۲۱. صافات/سوره۳۷، آیه۴۵.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۴۷.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۲۰۶.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۳۷.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۴۸۱.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۹۲.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۹۱.    
۲۸. انسان/سوره۷۶، آیه۵-۶.    
۲۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۹.    
۳۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۰۱.    
۳۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۲۵.    
۳۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۵۹.    
۳۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۱۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «معین»، ج۵، ص۸۵.    






جعبه ابزار