علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرمایند: معناى آيه شريفه اين است كه وقتى تو قرآن مى‌خوانى و بر آنان تلاوت مى‌كنى ما ميان تو و ميان مشركين كه به آخرت ايمان ندارند- اين توصيف هم از در مذمت است- حجابى معنوى مى‌افكنيم كه از فهم آن محجوب مى‌شوند، و ديگر نمى‌توانند اسم خداى يگانه را بشنوند، و تو را به رسالت حق بشناسند، و به معاد ايمان آورده به حقیقت آن پى برند.
