• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مَذْموم (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مَذْموم (به فتح ذال و تشدید میم) از واژگان قرآن کریم ، اسم مفعول از ماده «ذمّ» به معنای نکوهیده است. این واژه سه بار در قرآن کریم به کار رفته است.



مَذْموم اسم مفعول از ماده «ذمّ» است. ذمّ به معنای نكوهش و خلاف مدح است. در اقرب گويد: ذمّ خلاف مدح و عيب است. و آن مصدر و اسم هر دو به كار رفته است‌.


(لا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُوماً مَخْذُولًا) يعنى «با خدا معبود ديگرى مگير و گرنه نكوهيده و خوار گردى.»


«مذموم» سه بار در قرآن آمده است.


۱. اسراء/سوره۱۷، آیه۱۸.    
۲. اسراء/سوره۱۷، آیه۲۲.    
۳. قلم/سوره۶۸، آیه۴۹.    
۴. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۲۳.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۳۱.    
۶. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۶۷.    
۷. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۲، ص۳۰۷.    
۸. اسراء/سوره۱۷، آیه۲۲.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۹۵.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۷۰.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۱۵.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۲۸.    
۱۳. اسراء/سوره۱۷، آیه۱۸.    
۱۴. اسراء/سوره۱۷، آیه۲۲.    
۱۵. قلم/سوره۶۸، آیه۴۹.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ذمّ»، ج۳، ص۲۳.    






جعبه ابزار