به نظر میرسد که در اشغالبغداد، هولاکو چندان متعرض مراکز دینی و علمی نشده و مدارس بزرگ، چون نظامیه و مستنصریه و بشیریه، از خطر ویرانی و تعطیلی مصون مانده باشد.
[۵]عباس عزّاوی، تاریخ العراق بین احتلالین، ج۱، ص۵۴۴، بغداد۱۳۵۳ـ۱۳۷۶/۱۹۳۵ـ۱۹۵۶، چاپ افست قم ۱۳۶۹ ش.
با آگاهی از شرح احوال و آثار بیش از سی تن از استادان و معیدان و دانش آموختگان بشیریه و اینکه آنان بیشتر از فقیهان بزرگ عصر خود بوده و علاوه بر سمت استادی در مدارس بغداد عهده دار دیگر مشاغل عالی از جمله منصبقضا نیز بودهاند، به اهمیت و اعتبار مدرسه بشیریه پی میبریم. وجود معیدان در این مدرسه، که تقریرات استاد را با صدای بلند تکرار میکردهاند و به گوش همگان میرسانیدهاند، دلیلی بر شمار زیاد طلاّب آن است.
[۷] ناجی معروف، تاریخ علماء المستنصریه، ج۱، ص۱۳۷ـ۱۳۸، بغداد۱۳۷۹/۱۹۵۹.
[۸]ناجی معروف، تاریخ علماء المستنصریه، ج۱، ص۲۱۳، بغداد۱۳۷۹/۱۹۵۹.
(۱) ابن بطوطه، تحفة النظّار فی غرائب الامصار و عجائب الاسفار، ترجمه محمد علی موحد، تهران ۱۳۳۷ ش.
(۲) ابن عماد، شذرات الذّهب فی اخبار من ذهب، بیروت ۱۴۱۳/۱۹۹۲.
(۳) ابن فوطی، الحوادث الجامعة و التجارب النافعة فی المائة السابعة، چاپ مصطفی جواد، بغداد۱۳۵۱.
(۴) ابن فوطی، مجمع الاداب فی معجم الالقاب، چاپ محمد الکاظم، تهران ۱۴۱۶.
(۵) مصطفی جواد و احمد سوسه، دلیل خارطة بغداد المفصّل، بغداد۱۳۷۸/۱۹۵۸.
(۶) حمدالله بن ابی بکر حمدالله مستوفی، نزهة القلوب، چاپ محمد دبیرسیاقی، تهران ۱۳۳۶ ش.
(۷) عباس عزّاوی، تاریخ العراق بین احتلالین، بغداد۱۳۵۳ـ۱۳۷۶/۱۹۳۵ـ۱۹۵۶، چاپ افست قم ۱۳۶۹ ش.
(۸) ناجی معروف، تاریخ علماء المستنصریه، بغداد۱۳۷۹/۱۹۵۹.
(۹) ناجی معروف، علماء النظامیات و مدارس المشرق الاسلامی، بغداد۱۳۹۳/۱۹۷۳.