لِسان صِدْق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لِسان صِدْق از
واژگان قرآن کریم به معنای
یاد نیک و
ثناء جمیل است.
لِسان صِدْق به معنای
یاد نیک و
ثناء جمیل است.
در
اقرب گوید لسان صدق به معنی
ذکر حسن است؛
طبرسی آن را ثناء جمیل گفته است.
(وَ وَهَبْنا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنا وَ جَعَلْنا لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلِیًّا) (و از
رحمت خود به آنان عطا كرديم؛ و براى آنها نام نيك و مقام برجسته‌اى در ميان همه امّت‌ها قرار داديم).
(وَ اجْعَلْ لِی لِسانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ) (و براى من در ميان امّت‌هاى آينده، نام نيكى قرار ده).
مراد از لسان صدق در این دو
آیه چیست؟
لسان چنانکه
طبرسی فرموده یاد کردن است اعمّ از مدح یا ذمّ «جائنی لسان فلان» یعنی مدح یا ذمّ او به من رسید
و نیز گوید:
عرب به طور
استعاره لسان را به معنی
قول به کار برند؛
علی هذا لسان صدق در آیه به معنی یاد نیک و ثناء جمیل است. در
اقرب گوید لسان صدق به معنی
ذکر حسن است؛
طبرسی آن را ثناء جمیل گفته است.
نگارنده گوید: احتمال دارد بقاء
شریعت مراد باشد که توام با ثناء جمیل و نام نیک است. چنانکه درباره
ابراهیم (علیه‌السّلام) آمده
(وَ جَعَلَها کَلِمَةً باقِیَةً فِی عَقِبِهِ) (او
کلمه توحید را كلمه پاينده‌اى در نسل‌هاى بعد از خود قرار داد)
خدا
توحید و
برائت از
بتان را کلمه باقی کرد در
نسل ابراهیم (علیه‌السّلام).
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لسان"، ج۶، ص۱۸۹.
