لِسان (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لِسان:(لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلِيًّا) «لِسان» در اين گونه موارد، به معناى يادى است كه از
انسان در ميان مردم مى‌شود و هنگامى كه آن را اضافه به «صْدق» كنيم و «لسان الصدق» بگویيم، معناى ياد خير، نام نيک و خاطره خوب در ميان مردم است.
(وَ وَهَبْنا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنا وَ جَعَلْنا لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلِیًّا) (و از
رحمت خود به آنان عطا كرديم؛ و براى آنها نام نيك و مقام برجسته‌اى در ميان همه امّت‌ها قرار داديم).
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه لسان در جمله
(وَ جَعَلْنا لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلِيًّا) (به طورى كه
گفته‌اند) به معناى ذكر خير در مردم و يا ذكر شر است، كه اگر به صدق اضافه شود معنايش ثناء جميل مردم و ثنائى كه در آن دروغ نباشد مى‌باشد، و كلمه على به معناى رفيع است و معنا اين است كه: براى آنان ثناى جميلى راست و رفيع القدر قرار داديم.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «لِسان»، ص۴۸۱.
