در مجمع فرموده این آیه درباره نضر بن حرث بن علقمه نازل شد که برای تجارت به فارس می‌رفت، اخبار عجم را می‌آموخت و بر قریش نقل می‌کرد و می‌گفت: محمد به شما اخبار عاد و ثمود را نقل می‌کند، من هم داستان رستم، اسفندیار و اخبار کسری‌ها را؛ مردم به داستان‌سرائی او گوش کرده و از شنیدن قرآن دست می‌کشیدند.
نگارنده گوید: گمان بیشتر آنست که تمام سوره لقمان از برای این ماجرا نازل شده است و این سوره می‌فهماند که قرآن حاوی حقائق و راه‌های سعادت دنیا و آخرت است و حکایاتی که در آن نقل شده مثل حکایت لقمان پر از فوائد و نصائح است نه مثل قصّه رستم و اسفندیار که جز لهو الحدیث نیست.
روایات بسیاری درباره آیه فوق نازل شده که دلالت دارند بر اینکه غناء و آواز خوانی از مصادیق لهو الحدیث است و حرام می‌باشد. (رجوع شود به روایات در وسائل و غیره)
