لَدُن (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَدُن (به فتح لام و ضم دال) از
واژگان قرآن کریم به معنای نزد است. لَدُن
ظرف زمان و
مکان است به معنی «
عند» و آن از «عند» اخصّ است و به مکان نزدیک دلالت دارد.
لَدُن:
ظرف زمان و
مکان است به معنی «
عند» و آن از «عند» اخصّ است و به مکان نزدیک دلالت دارد؛ گویند: «لی عند فلان مال» یعنی: مرا در ذمّه فلانی مالی است؛ ولی در اینجا «لَدُن» به کار نرود.
(کِتابٌ اُحْکِمَتْ آیاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ) «کتابی است که آیاتش احکام سپس تفصیل یافته و از نزد
حکیم خیبر است».
«لَدُن» به کاف خطاب، ضمیر غائب، یاء متکلّم و غیره اضافه می‌شود، مثل:
(وَ هَبْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً) (و از سوى خود،
رحمتی بر ما ببخش)
(وَ یُؤْتِ مِنْ لَدُنْهُ اَجْراً عَظِیماً) (و از نزد خود،
پاداش عظيمى به آنها مى‌دهد)
(قَدْ بَلَغْتَ مِنْ لَدُنِّی عُذْراً) (زيرا از ناحيه من معذور خواهى بود)
(وَ عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً) (و
علم فراوانى از نزد خود به او آموخته بوديم)
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لدن"، ج۶، ص۱۸۶.
