لدن (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لدن:(لَدُنْهُ أَجْرًا عَظيمًا) «لدن» گاهى به جاى واژۀ «
عند» به معنى «نزد» به كار مى‌رود و
ظرف مکان يا
زمان است، امّا از لحاظ مكانى، اخص و رساتر از «عند» است و هرگاه به ياء متكلم متصل شود ميان آن‌ها نون فاصله مى‌شود كه با نون «لدن»
ادغام مى‌گردد و گاه با «من» مجرور مى‌شود و گفته مى‌شود:
(مِنْ لَدُنّي).
به موردی از کاربرد «لدن» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(إِنَّ اللّهَ لا يَظْلِمُ مِثْقالَ ذَرَّةٍ وَ إِن تَكُ حَسَنَةً يُضاعِفْها وَ يُؤْتِ مِن لَّدُنْهُ أَجْرًا عَظيمًا) «
خداوند حتّى به اندازه سنگينى ذرّه‌اى ستم نمى كند؛ و اگر كار نيكى باشد، آن را دو چندان و بيشتر مى‌سازد؛ و از نزد خود، پاداش عظيمى به آن‌ها مى‌دهد.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
سیاق آيه چنين مى‌فهماند كه آيه شريفه به منزله تعليل استفهام و تاسف قبلى است، و تقدير كلام چنين است: اين چقدر مايه تاسف است كه
ایمان به خدا نياوردند، و
انفاق نكردند زيرا اگر ايمان آورده و انفاق كرده بودند، خداى تعالى به
وضع آن‌ها دانا بود، ابدا به آنان (
حتی به سنگينى يک ذره) اگر انفاق كرده بودند،
ظلم نمى‌كرد و پاداش آن را مهمل نمى‌گذاشت، بلكه اگر حسنه‌اى مى‌بود پاداش آن را مضاعف مى‌داد (و خدا داناتر است).
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «لدن»، ج۴، ص ۱۷۱.
