لطأ (مفردات‌نهج‌البلاغه)

مقالات مرتبط: چسباندن.

لَطْأ (به فتح لام و سکون طاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای چسبیدن است. این واژه فقط یکبار در خطبه ۲۲۵ نهج البلاغه آمده است.

لَطْأ به معنای چسبيدن است. «لَطَاَ بالارض: لصق بها.»

امام (صلوات‌الله‌علیه) می‌فرمایند: «وَ الْقُبُورَ اللاَّطِئَةَ الْمُلْحَدَةَ.» «قبرهاى به زمين چسبيده و لحددار» (شرح‌های خطبه: ) كه در «لحد» گذشت.

این واژه فقط يک بار در كلام حضرت آمده است.

۱.	↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۹۳۹.
۲.	↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۷۴.
۳.	↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۵۵.
۴.	↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۵۵۸، خطبه۲۲۵.
۵.	↑ عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۲۴۶، خطبه۲۲۱.
۶.	↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۴۸، خطبه۲۲۶.
۷.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۵۴۵، خطبه۲۲۶.
۸.	↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۱۶۷.
۹.	↑ ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۱۷۰.
۱۰.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۸، ص۴۴۶.
۱۱.	↑ هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۱۴، ص۳۳۳.
۱۲.	↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۱، ص۲۵۸.
۱۳.	↑ السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۵۵۸، خطبه۲۲۵.