لَطْأ (مفردات‌نهج‌البلاغه)

لَطْأ (به فتح لام و سکون طاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای چسبیدن است.
این واژه فقط یک‌بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.

لَطْأ به معنای چسبيدن است.
«لَطَاَ بِالاَرض: لَصِق بِها.»

موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

امام (صلوات‌الله‌علیه) می‌فرمایند:
«وَ الْقُبورَ اللاّطِئَةَ الْمُلْحَدَةَ.»
«قبرهاى به زمين چسبيده و لحددار»

(شرح‌های خطبه: )

كه در «لحد» گذشت.

این واژه فقط يک بار در كلام حضرت آمده است.

۱.	↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۹۳۹.
۲.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۷۴.
۳.	↑ شرتونی، سعید، أقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۵، ص۵۵.
۴.	↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغه ت الحسون، ص۵۵۸، خطبه ۲۲۵.
۵.	↑ عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۲۴۶، خطبه ۲۲۱.
۶.	↑ صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۳۴۸، خطبه ۲۲۶.
۷.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۵۴۵، خطبه ۲۲۶.
۸.	↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۱۶۷.
۹.	↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۱۷۰.
۱۰.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۸، ص۴۴۶.
۱۱.	↑ هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۱۴، ص۳۳۳.
۱۲.	↑ ابن ابی الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۱، ص۲۵۷.