قُعُود (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قُعُود (به ضم قاف و عین) یکی از
مفردات نهج البلاغه به معنای نشستن و به کوتاهی از کار نیز اطلاق می‌شود.
حضرت علی (علیه‌السلام) در رابطه با آدم میّت از این واژه استفاده نموده است.
قُعُود به معنای نشستن و به کوتاهی از کار نیز اطلاق می‌شود.
به موردی از مواردی که در
نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (علیه‌السلام) در رابطه با آدم میّت فرموده است:
«حَتَّى إِذَا انْصَرَفَ الْمُشَيِّعُ، وَ رَجَعَ الْمُتَفَجِّعُ أُقْعِدَ فِي حُفْرَتِهِ نَجِيّاً لِبَهْتَةِ السُّؤَالِ، وَعَثْرَةِ الامْتِحَانِ»؛
«چون تشییع کنندگان و مصیبت زدگان برگشتند، در قبرش نشانده می‌شود بطور نجوی برای
سوال قبر....».
از این معلوم می‌شود که در
قبر،
روح در بدن
میّت داخل می‌شود و او را می‌نشانند، چنانکه در
روایات آمده است و نیز از میت بطور
نجوی سوال می‌شود که کسی جز او نشنود
مواردی از این ماده در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «قعود»، ج۲، ص۸۷۰.
