قُریً (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قُریً: (فی قُریً مُّحَصَّنَةٍ) «قُریً» جمع «
قریه» به معنای «آبادی» است، اعم از شهر یا روستا و گاه به معنای انسان‌های مجتمع در یک محل نیز آمده است.
(لَا یُقَاتِلُونَکُمْ جَمِیعًا اِلَّا فِی قُرًی مُّحَصَّنَةٍ اَوْ مِن وَرَاء جُدُرٍ بَاْسُهُمْ بَیْنَهُمْ شَدِیدٌ تَحْسَبُهُمْ جَمِیعًا وَ قُلُوبُهُمْ شَتَّی ذَلِکَ بِاَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا یَعْقِلُونَ) (آن‌ها همگی جز در دژهای محکم یا از پشت دیوارها با شما نمی‌جنگند. پیکارشان در میان خودشان شدید است، امّا در برابر شما ضعیف! گمان می‌کنی آن‌ها متحدند، در حالی که دل‌هایشان پراکنده است؛ این به خاطر آن است که آن‌ها گروهی هستند که
تعقّل نمی‌کنند.)
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قُریً»، ص۴۳۸.
