قَلْع (مفردات‌قرآن)

قَلْع (به فتح قاف و سکون لام) از واژگان قرآن کریم به معنای کندن است.
اقلاع به معنی امساک است.

قَلْع به معنای کندن است.

به موردی از قَلْع که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(وَ قِیلَ یا اَرْضُ ابْلَعِی ماءَکِ وَ یا سَماءُ اَقْلِعِی‌) «گفته شد‌ ای زمین آبت را فرو بر و‌ ای آسمان باز گیر.»

این کلمه فقط یک بار در قرآن آمده است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۳۱.
۲.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۳۸۲.
۳.	↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۴۰۱.
۴.	↑ هود/سوره۱۱، آیه ۴۴.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۳۴۶.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۲۳۰.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۶۳.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۴۹.
۹.	↑ هود/سوره۱۱، آیه ۴۴.